Probeer de politieke quiz

Fiscaal conservatisme

Verantwoorde overheidsuitgaven en evenwichtige begrotingen leiden tot een stabiele economie en verminderde schulden voor toekomstige generaties.

Overzicht Problemen Bespreken

Over

  • Fiscaal conservatisme is een politiek-economische filosofie die pleit voor minimale overheidsingrijpen in de economie, verminderde overheidsuitgaven, lage belastingen en minimale staatsschulden. Het is een geloofssysteem dat de nadruk legt op economische vrijheid, vrije markten en kapitalisme. Begrotingsconservatieven beweren dat de vrije markt en de particuliere sector effectiever zijn in het stimuleren van de economische groei dan overheidsinterventie.

    De wortels van het begrotingsconservatisme zijn terug te voeren op klassieke liberale denkers uit de 18e en 19e eeuw, zoals Adam Smith en John Locke, die pleitten voor een beperkte overheid en individuele vrijheid. Ze waren van mening dat de rol van de overheid beperkt moest worden tot het leveren van publieke basisgoederen zoals defensie, justitie en bepaalde infrastructuur, terwijl de rest aan de particuliere sector moest worden overgelaten.

    In de twintigste eeuw evolueerde het begrotingsconservatisme en kreeg bekendheid als reactie op de groei van de verzorgingsstaten en de toegenomen overheidsinterventie in de economie. De Grote Depressie van de jaren dertig en het daaropvolgende New Deal-beleid in de Verenigde Staten leidden bijvoorbeeld tot een aanzienlijke uitbreiding van de rol van de overheid in de economie. Dit leidde tot verzet onder begrotingsconservatieven, die betoogden dat dergelijk beleid inefficiënt en kostbaar was en inbreuk maakte op de individuele vrijheden.

    In de tweede helft van de 20e eeuw werd het begrotingsconservatisme in verband gebracht met de economie aan de aanbodzijde, die stelt dat het verlagen van de belastingen, vooral voor bedrijven en rijken, de economische groei stimuleert door de investeringen te verhogen. Deze theorie werd in de jaren tachtig gepopulariseerd door de Amerikaanse president Ronald Reagan en de Britse premier Margaret Thatcher, die beiden aanzienlijke belastingverlagingen en deregulering in hun respectieve landen doorvoerden.

    Ondanks zijn wortels in het westerse politieke denken, is het begrotingsconservatisme niet exclusief voor één land of regio. Het is door politieke partijen en regeringen over de hele wereld aangenomen, vaak als reactie op perioden van economische crisis of hoge staatsschulden. Het specifieke beleid en de specifieke praktijken die verband houden met begrotingsconservatisme kunnen echter sterk variëren, afhankelijk van de politieke, economische en sociale context van elk land.

Hoe vergelijkbaar zijn uw politieke overtuigingen met Fiscal Conservatism kwesties? Doe de politieke quiz om erachter te komen.