อุดมการณ์ทางการเมืองใดที่คุณระบุได้มากที่สุด?

อนุรักษ์นิยมปานกลาง

ลัทธิอนุรักษ์นิยมระดับปานกลางเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่ตกอยู่ภายใต้ขบวนการอนุรักษ์นิยมในวงกว้าง ลักษณะพิเศษคือการยอมรับเศรษฐกิจแบบผสมผสาน ซึ่งรวมถึงทั้งองค์กรเอกชนและการแทรกแซงของรัฐบาล และความเท่าเทียมกันทางสังคมในระดับหนึ่ง ซึ่งสามารถบรรลุได้ผ่านโครงการภาษีและสวัสดิการที่ก้าวหน้า พรรคอนุรักษ์นิยมสายกลางมีแนวโน้มที่จะเข้มงวดทางอุดมการณ์น้อยกว่าพรรคฝ่ายขวามากกว่า โดยมักจะแสดงความเต็มใจที่จะประนีประนอมและปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป ต้นกำเนิดของลัทธิอนุรักษ์นิยมระดับปานกลางสามารถสืบย้อนไปถึงศตวรรษที่ 18 ในช่วงยุคตรัสรู้ อุดมการณ์ส่วนใหญ่เป็นการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่…  เกิดจากการปฏิวัติฝรั่งเศสและการปฏิวัติอุตสาหกรรม Edmund Burke รัฐบุรุษและนักปรัชญาชาวอังกฤษ มักได้รับการยกย่องว่าเป็นบิดาแห่งลัทธิอนุรักษ์นิยมสมัยใหม่ เขาโต้เถียงเรื่องการอนุรักษ์ประเพณีและสถาบันที่จัดตั้งขึ้น ขณะเดียวกันก็ยอมรับความจำเป็นของการปฏิรูปที่ค่อยเป็นค่อยไปและรอบคอบ ในศตวรรษที่ 19 และ 20 ลัทธิอนุรักษ์นิยมระดับปานกลางพัฒนาขึ้นเพื่อตอบสนองต่อความท้าทายที่เกิดจากลัทธิสังคมนิยมและเสรีนิยม ในประเทศประชาธิปไตยตะวันตกหลายแห่ง พรรคอนุรักษ์นิยมสายกลางกลายเป็นพลังทางการเมืองที่สำคัญ ฝ่ายเหล่านี้มักพยายามที่จะประนีประนอมข้อเรียกร้องของระบบทุนนิยมกับความต้องการของสังคมในวงกว้าง พวกเขาสนับสนุนนโยบายที่จะส่งเสริมการเติบโตและเสถียรภาพทางเศรษฐกิจ ขณะเดียวกันก็รับประกันสวัสดิการสังคมขั้นพื้นฐานด้วย ตัวอย่างเช่น ในสหรัฐอเมริกา พรรครีพับลิกันมีความเกี่ยวข้องกับลัทธิอนุรักษ์นิยมมาโดยตลอด อย่างไรก็ตาม ภายในพรรค มีความเชื่อหลากหลายมาโดยตลอด ตั้งแต่มุมมองแบบเสรีนิยมหรือฝ่ายขวาไปจนถึงจุดยืนที่เป็นกลางมากขึ้น พรรครีพับลิกันสายกลาง บางครั้งเรียกว่า "พรรครีพับลิกันรอกกีเฟลเลอร์" มักสนับสนุนนโยบายต่างๆ เช่น กฎระเบียบด้านสิ่งแวดล้อม สิทธิพลเมือง และเครือข่ายความปลอดภัยทางสังคม ซึ่งโดยทั่วไปไม่เกี่ยวข้องกับอุดมการณ์อนุรักษ์นิยม ในสหราชอาณาจักร พรรคอนุรักษ์นิยมยังมีมุมมองที่หลากหลาย พรรคอนุรักษ์นิยมสายกลางที่โดดเด่นคนหนึ่งคือนายกรัฐมนตรีแฮโรลด์ มักมิลลัน ซึ่งในช่วงทศวรรษ 1950 และ 1960 ดำเนินนโยบาย "ทางสายกลาง" ระหว่างตลาดเสรีและการแทรกแซงของรัฐ ในช่วงไม่กี่ปีมานี้ ลัทธิอนุรักษ์นิยมสายกลางเผชิญกับความท้าทายจากขบวนการฝ่ายขวาสุดโต่ง ซึ่งมักจะปฏิเสธการประนีประนอมอันเป็นจุดเด่นของแนวทางสายกลาง อย่างไรก็ตาม ลัทธิอนุรักษ์นิยมในระดับปานกลางยังคงเป็นกำลังสำคัญในหลายประเทศ โดยนำเสนอวิสัยทัศน์ของสังคมที่สร้างสมดุลระหว่างประเพณีและการเปลี่ยนแปลง เสรีภาพส่วนบุคคล และความรับผิดชอบต่อสังคม

เสรีนิยมปานกลาง

เสรีนิยมสายกลางเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่ตั้งอยู่ตรงกลางของสเปกตรัมทางการเมือง โดยผสมผสานองค์ประกอบของอุดมการณ์ทั้งแบบเสรีนิยมและอนุรักษ์นิยม มีลักษณะของความเชื่อในแนวทางที่สมดุลในประเด็นทางสังคมและเศรษฐกิจ โดยสนับสนุนทั้งเสรีภาพส่วนบุคคลและการแทรกแซงของรัฐบาลในระดับหนึ่งในระบบเศรษฐกิจ ต้นกำเนิดของลัทธิเสรีนิยมสายกลางสามารถสืบย้อนไปถึงยุคการตรัสรู้ ซึ่งนักคิดเช่น John Locke และ Adam Smith เน้นย้ำถึงความสำคัญของสิทธิส่วนบุคคลและตลาดเสรี อย่างไรก็ตาม พวกเขายังตระหนักถึงความจำเป็นในกฎระเบียบของรัฐบาลบางรูปแบบเพื่อป้องกันการละเมิดและรับประกันการแข่งขันที่ยุติธรรม ความสมดุลระหว่างเสรีภาพส่วนบุค…  คลและการแทรกแซงของรัฐบาลเป็นพื้นฐานของลัทธิเสรีนิยมสายกลาง ในคริสต์ศตวรรษที่ 19 และต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ลัทธิเสรีนิยมสายกลางวิวัฒนาการมาเพื่อตอบสนองต่อความสุดขั้วของระบบทุนนิยมแบบเสรีนิยมและลัทธิสังคมนิยม พยายามที่จะประนีประนอมประโยชน์ของตลาดเสรีกับความต้องการความยุติธรรมและความเท่าเทียมกันทางสังคม สิ่งนี้นำไปสู่การพัฒนารัฐสวัสดิการซึ่งมีเป้าหมายเพื่อสร้างความปลอดภัยให้กับสมาชิกที่เปราะบางที่สุดในสังคม ในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 และต้นศตวรรษที่ 21 ลัทธิเสรีนิยมสายกลางยังคงปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพทางสังคมและเศรษฐกิจ โดยเปิดรับประเด็นต่างๆ เช่น ความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม ความเท่าเทียมทางเพศ และสิทธิของ LGBTQ+ ขณะเดียวกันก็สนับสนุนนโยบายเศรษฐกิจที่ส่งเสริมการเติบโตและนวัตกรรม Liberals ระดับปานกลางมีแนวโน้มที่จะสนับสนุนโครงการทางสังคมและระบบภาษีที่ก้าวหน้า แต่พวกเขายังเชื่อในความรับผิดชอบทางการคลังและความสำคัญของเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งและมีการแข่งขัน พวกเขามักจะเปิดกว้างสำหรับการประนีประนอมและวิธีแก้ปัญหาเชิงปฏิบัติ แทนที่จะยึดมั่นอย่างเคร่งครัดกับความเชื่อทางอุดมการณ์ สิ่งนี้ทำให้ลัทธิเสรีนิยมสายกลางเป็นอุดมการณ์ที่ยืดหยุ่นและปรับเปลี่ยนได้ ซึ่งสามารถตอบสนองต่อความท้าทายของโลกที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว

คนนอกซ้าย

"คนนอกฝ่ายซ้าย" เป็นคำที่ใช้อธิบายอุดมการณ์ทางการเมืองที่เอนเอียงไปทางซ้าย แต่ดำรงอยู่นอกกระแสหลักหรือพรรคการเมืองหรือขบวนการการเมืองฝ่ายซ้ายที่จัดตั้งขึ้น อุดมการณ์นี้มักมีลักษณะเฉพาะด้วยมุมมองที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงหรือแบบปฏิวัติ ซึ่งอาจรวมถึงการต่อต้านทุนนิยม ต่อต้านจักรวรรดินิยม และการสนับสนุนอย่างเข้มแข็งเพื่อความยุติธรรมทางสังคม ความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม และสิทธิของคนงาน ประวัติศาสตร์ของกลุ่มคนนอกฝ่ายซ้ายมีความซับซ้อนและหลากหลาย เนื่องจากครอบคลุมการเคลื่อนไหว อุดมการณ์ และบุคคลต่างๆ ในประเทศและช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ต่างๆ มากมาย อย่างไรก็ตาม สามารถย้อนกลับไปถึงประวัติศาสตร์การ…  เมืองฝ่ายซ้ายที่กว้างขึ้น ซึ่งเกิดขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 และต้นศตวรรษที่ 19 เพื่อตอบสนองต่อการปฏิวัติอุตสาหกรรมและการผงาดขึ้นมาของระบบทุนนิยม ในศตวรรษที่ 19 กลุ่มคนนอกฝ่ายซ้ายมักเกี่ยวข้องกับขบวนการหัวรุนแรง เช่น อนาธิปไตยและลัทธิสังคมนิยม ซึ่งพยายามท้าทายระเบียบทางสังคมและเศรษฐกิจที่มีอยู่ การเคลื่อนไหวเหล่านี้มักถูกทำให้เป็นชายขอบหรือถูกปราบปรามโดยกองกำลังทางการเมืองกระแสหลัก แต่พวกเขายังคงมีอิทธิพลสำคัญต่อความคิดทางการเมืองและการเคลื่อนไหว ในศตวรรษที่ 20 คนนอกฝ่ายซ้ายมักเกี่ยวข้องกับขบวนการต่อต้านอาณานิคมและต่อต้านจักรวรรดินิยมในโลกใต้ เช่นเดียวกับการเคลื่อนไหวทางสังคมที่รุนแรงในโลกเหนือ เช่น ขบวนการสิทธิพลเมือง ขบวนการสตรีนิยม และ การเคลื่อนไหวด้านสิ่งแวดล้อม การเคลื่อนไหวเหล่านี้มักท้าทายการมุ่งความสนใจไปที่การเมืองการเลือกตั้งของกระแสหลักและพยายามที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางสังคมผ่านการดำเนินการโดยตรงและการจัดการระดับรากหญ้า ในศตวรรษที่ 21 ฝ่ายซ้ายคนนอกยังคงพัฒนาและมีความหลากหลายอย่างต่อเนื่อง โดยมีการเคลื่อนไหวและอุดมการณ์ใหม่ๆ เกิดขึ้นเพื่อตอบสนองต่อความท้าทายร่วมสมัย เช่น โลกาภิวัตน์เสรีนิยมใหม่ การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และความไม่เท่าเทียมกันทางสังคม การเคลื่อนไหวเหล่านี้มักพยายามท้าทายการครอบงำของระบบทุนนิยมเสรีนิยมใหม่ และเพื่อส่งเสริมรูปแบบทางเลือกขององค์กรทางสังคมและเศรษฐกิจ แม้จะมีความหลากหลายและซับซ้อน แต่กลุ่ม Outsider Left ก็รวมเป็นหนึ่งเดียวกันด้วยความมุ่งมั่นในการท้าทายสภาพที่เป็นอยู่และสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่รุนแรง มักเป็นเรื่องวิพากษ์วิจารณ์พรรคและขบวนการฝ่ายซ้ายกระแสหลัก ซึ่งมองว่าปานกลางเกินไปหรือเต็มใจเกินไปที่จะประนีประนอมกับระเบียบทางสังคมและเศรษฐกิจที่มีอยู่ อย่างไรก็ตาม ยังเผชิญกับความท้าทายในแง่ของความสามารถในการสร้างแนวร่วมที่มีฐานกว้าง และการแปลแนวความคิดที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงไปสู่การดำเนินการทางการเมืองเชิงปฏิบัติ

ขวาที่ไม่ชัดเจน

"สิทธิที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด" เป็นคำที่ใช้อธิบายอุดมการณ์ทางการเมืองที่ผสมผสานองค์ประกอบของมุมมองทั้งแบบอนุรักษ์นิยมและเสรีนิยม อุดมการณ์นี้มีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยความรู้สึกสับสนหรือความไม่แน่นอนต่อหลักการฝ่ายขวาหรืออนุรักษ์นิยมแบบดั้งเดิม ไม่ใช่กลุ่มการเมืองที่กำหนดอย่างเคร่งครัด แต่เป็นหมวดหมู่กว้างๆ ที่ครอบคลุมมุมมองและทัศนคติที่หลากหลาย อุดมการณ์ฝ่ายขวาที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดเกิดขึ้นเป็นการตอบสนองต่อการรับรู้ถึงความเข้มงวดและความคลุมเครือของการเมืองฝ่ายขวาแบบดั้งเดิม มักเกี่ยวข้องกับบุคคลที่อาจเห็นด้วยกับหลักการอนุรักษ์นิยมบางประการ เช่น การแทรกแซงของรัฐบาลที่จำกัด และระบบทุนนิยมแบบตลาดเสรี แต่ยังถ…  ือมุมมองเสรีนิยมในประเด็นทางสังคม เช่น สิทธิพลเมือง ความเท่าเทียมทางเพศ และการคุ้มครองสิ่งแวดล้อม ประวัติศาสตร์ของ Ambivalent Right ไม่ได้เชื่อมโยงกับประเทศหรือภูมิภาคใดประเทศหนึ่งโดยเฉพาะ แต่ปรากฏออกมาในรูปแบบต่างๆ ทั่วภูมิทัศน์ทางการเมืองที่แตกต่างกัน มันสามารถเห็นได้ว่าเป็นปฏิกิริยาตอบสนองต่อการแบ่งขั้วและการแบ่งพรรคพวกที่มักเป็นลักษณะเฉพาะของการเมืองสมัยใหม่ ฝ่ายขวาที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดพยายามเชื่อมช่องว่างระหว่างฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวา โดยสนับสนุนให้มีแนวทางที่เหมาะสมยิ่งขึ้นและเน้นการปฏิบัติมากขึ้นในประเด็นทางการเมือง สิทธิที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดมักเกี่ยวข้องกับผู้มีสิทธิเลือกตั้งรุ่นเยาว์ที่ไม่แยแสกับสถาบันทางการเมืองแบบเดิมๆ บุคคลเหล่านี้มักรู้สึกว่าทั้งพรรคการเมืองอนุรักษ์นิยมและพรรคเสรีนิยมไม่ได้เป็นตัวแทนความคิดเห็นและผลประโยชน์ของตนอย่างเต็มที่ เป็นผลให้พวกเขาอาจระบุด้วยสิทธิ Ambivalent Right เป็นวิธีหนึ่งในการแสดงมุมมองทางการเมืองที่เป็นเอกลักษณ์ของพวกเขา ในขณะที่ Ambivalent Right ไม่ใช่การเคลื่อนไหวทางการเมืองที่เป็นทางการ แต่ก็มีผลกระทบสำคัญต่อการเมืองร่วมสมัย ได้ท้าทายสเปกตรัมทางการเมืองแบบซ้าย-ขวา และมีส่วนทำให้เกิดภูมิทัศน์ทางการเมืองที่ซับซ้อนและหลากหลายมากขึ้น สิทธิที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดยังคงพัฒนาและปรับตัวเพื่อตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพทางสังคมและการเมือง

ลัทธิเชิงเดี่ยว

ลัทธิวัฒนธรรมเชิงเดี่ยวเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่สนับสนุนการอนุรักษ์และส่งเสริมวัฒนธรรมที่เป็นเอกภาพเป็นหนึ่งเดียวภายในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์หรือประเทศใดประเทศหนึ่งโดยเฉพาะ อุดมการณ์นี้มักเกี่ยวข้องกับความเชื่อที่ว่าวัฒนธรรมเดียวสามารถทำให้เกิดความสามัคคีในสังคม เอกลักษณ์ประจำชาติ และความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของพลเมืองได้ มักขัดแย้งกับพหุวัฒนธรรม ซึ่งส่งเสริมการอยู่ร่วมกันของหลายวัฒนธรรมภายในสังคมเดียว ต้นกำเนิดของลัทธิวัฒนธรรมเชิงเดี่ยวสามารถสืบย้อนไปถึงการก่อตั้งรัฐชาติ ซึ่งแนวคิดเรื่องวัฒนธรรมแห่งชาติที่เป็นเอกภาพเป็นหนึ่งเดียวมักถูกใช้เป็นเครื่องมือในการสร้างชาติ สิ่งนี้แพร่หลายโดยเฉพาะในย…  ุโรปในช่วงศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ซึ่งแนวคิดเรื่องวัฒนธรรมที่ใช้ร่วมกันถูกนำมาใช้เพื่อส่งเสริมความสามัคคีและเอกลักษณ์ของชาติ ตัวอย่างเช่น การปฏิวัติฝรั่งเศสและยุคนโปเลียนที่ตามมาเห็นการส่งเสริมวัฒนธรรมและภาษาฝรั่งเศสที่เป็นหนึ่งเดียวเป็นวิธีการในการรวมชาติเข้าด้วยกัน ในบริบทสมัยใหม่ ลัทธิเชิงเดี่ยวมักเกิดขึ้นเพื่อตอบสนองต่อความท้าทายที่เกิดจากโลกาภิวัตน์และการอพยพย้ายถิ่นฐาน ผู้สนับสนุนอุดมการณ์นี้โต้แย้งว่าวัฒนธรรมเดียวสามารถให้กรอบทางสังคมที่มั่นคงและเหนียวแน่น ซึ่งสามารถช่วยรักษาระเบียบสังคมและความสามัคคีได้ พวกเขามักจะแสดงความกังวลเกี่ยวกับศักยภาพของการกระจายตัวทางวัฒนธรรมและความไม่ลงรอยกันทางสังคมที่อาจเกิดขึ้นจากการอยู่ร่วมกันของวัฒนธรรมที่หลากหลายภายในสังคมเดียว อย่างไรก็ตาม ลัทธิเชิงเดี่ยวยังถูกวิพากษ์วิจารณ์ถึงศักยภาพในการลดทอนวัฒนธรรมของชนกลุ่มน้อย และมีแนวโน้มที่จะส่งเสริมคำจำกัดความที่แคบและแยกออกจากกันของอัตลักษณ์ประจำชาติ นักวิจารณ์โต้แย้งว่าอุดมการณ์นี้สามารถนำไปสู่การทำให้เป็นเนื้อเดียวกันทางวัฒนธรรม และสามารถระงับความหลากหลายและพหุนิยมได้ พวกเขายังชี้ให้เห็นว่าในโลกที่เชื่อมโยงถึงกันและเป็นโลกาภิวัตน์มากขึ้น แนวคิดเรื่องวัฒนธรรมที่เป็นเอกภาพเป็นหนึ่งเดียวกำลังกลายเป็นสิ่งที่ไม่สามารถป้องกันได้มากขึ้น โดยสรุป ลัทธิเชิงเดี่ยวเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่สนับสนุนการอนุรักษ์และส่งเสริมวัฒนธรรมเดียวภายในสังคม มีรากฐานมาจากกระบวนการสร้างชาติในช่วงศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 และยังคงเป็นพลังทางอุดมการณ์ที่สำคัญในการเมืองร่วมสมัย อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นอุดมการณ์ที่ถกเถียงกันเช่นกัน โดยนักวิจารณ์แย้งว่ามันสามารถนำไปสู่การทำให้เป็นเนื้อเดียวกันทางวัฒนธรรมและการกีดกันทางสังคม

ลัทธิฟรานซิสม์ทางสังคมวิทยา

ลัทธิฟรังโกนิยมทางสังคมวิทยาเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่เกิดจากระบอบการปกครองของฟรานซิสโก ฟรังโก ซึ่งปกครองสเปนตั้งแต่ปี พ.ศ. 2482 ถึง พ.ศ. 2518 อุดมการณ์นี้ไม่ได้เฉพาะเจาะจงกับสเปน แต่ตั้งชื่อตามฟรังโกเนื่องจากต้นกำเนิดและอิทธิพลสำคัญที่ระบอบการปกครองของเขามีต่อสเปน การพัฒนา. เป็นอุดมการณ์ที่ซับซ้อนที่ผสมผสานองค์ประกอบของลัทธิชาตินิยม อนุรักษ์นิยม และเผด็จการ โดยเน้นไปที่ค่านิยมดั้งเดิม ระเบียบสังคม และความสามัคคี ระบอบการปกครองของฟรังโกมีลักษณะพิเศษคือรัฐบาลกลางที่เข้มแข็ง การควบคุมเศรษฐกิจอย่างเข้มงวด และการปราบปรามผู้เห็นต่างทางการเมือง ระบอบการปกครองยังส่งเสริมวาระทางสังคมแบบอนุรักษ์นิย…  ม โดยเน้นที่คุณค่าของครอบครัวแบบดั้งเดิม คริสตจักรคาทอลิก และลัทธิชาตินิยมของสเปน การผสมผสานระหว่างนโยบายทางการเมือง เศรษฐกิจ และสังคมนี้เป็นสิ่งที่กำหนดลัทธิฟรานซิสม์ทางสังคมวิทยา อุดมการณ์ของลัทธิฟรานซิสม์สังคมวิทยาหยั่งรากลึกในประวัติศาสตร์ของสเปนและบริบททางวัฒนธรรมและการเมืองที่เป็นเอกลักษณ์ ฟรังโกขึ้นสู่อำนาจหลังสงครามกลางเมืองอันโหดร้าย และระบอบการปกครองของเขามีความปรารถนาที่จะมีเสถียรภาพและความสงบเรียบร้อย ความปรารถนาที่จะมีเสถียรภาพนี้สะท้อนให้เห็นในอุดมการณ์ที่เน้นไปที่ระเบียบสังคมและความสามัคคี รวมถึงการปฏิเสธความเห็นต่างทางการเมืองและการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรง แม้ว่าระบอบการปกครองของฟรังโกจะสิ้นสุดลงในปี พ.ศ. 2518 แต่อุดมการณ์ของลัทธิฟรานซิสม์ทางสังคมวิทยาก็ยังคงมีอิทธิพลต่อการเมืองและสังคมของสเปนต่อไป องค์ประกอบบางอย่างของอุดมการณ์นี้ เช่น การเน้นถึงเอกภาพในชาติและระเบียบสังคม ได้ถูกรวมไว้ในวาทกรรมทางการเมืองกระแสหลัก อย่างไรก็ตาม องค์ประกอบอื่นๆ เช่น แนวโน้มเผด็จการและการปราบปรามความขัดแย้งทางการเมือง ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์และปฏิเสธอย่างกว้างขวาง แม้ว่าลัทธิฟรานซิสม์ทางสังคมวิทยามีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับสเปนมากที่สุด แต่หลักการและแนวคิดของสเปนก็ได้รับการยอมรับและดัดแปลงโดยขบวนการทางการเมืองในประเทศอื่นเช่นกัน การเคลื่อนไหวเหล่านี้มักเน้นไปที่ลัทธิชาตินิยม อนุรักษ์นิยม และระเบียบสังคมเช่นเดียวกัน แม้ว่าอาจแตกต่างกันในด้านอื่นก็ตาม แม้จะมีต้นกำเนิดในบริบททางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่เฉพาะเจาะจง แต่ลัทธิฝรั่งเศสสังคมวิทยาก็ได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่หลากหลายและยั่งยืน

ครอบครัวนิยม

ลัทธิครอบครัวนิยมเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่ทำให้หน่วยครอบครัวเป็นศูนย์กลางของนโยบายทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจ โดยเน้นย้ำถึงความสำคัญของค่านิยมครอบครัวแบบดั้งเดิม ซึ่งมักจะสนับสนุนนโยบายที่ส่งเสริมและปกป้องครอบครัวในฐานะสถาบันพื้นฐานในสังคม อุดมการณ์นี้มักเกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวทางการเมืองแบบอนุรักษ์นิยม แต่ก็สามารถพบได้ในรูปแบบต่างๆ ทั่วทั้งสเปกตรัมทางการเมือง ต้นกำเนิดของลัทธิครอบครัวสามารถสืบย้อนไปถึงสังคมโบราณที่ครอบครัวเป็นหน่วยทางสังคมหลัก ในสังคมเหล่านี้ ครอบครัวมีหน้าที่รับผิดชอบในด้านการศึกษา สวัสดิการ และการขัดเกลาทางสังคมของสมาชิก และมีบทบาทสำคัญในการผลิตทางเศรษฐกิจ ครอบครั…  วยังเป็นสถาบันหลักในการถ่ายทอดคุณค่าและประเพณีทางวัฒนธรรมจากรุ่นสู่รุ่น ในยุคปัจจุบัน ครอบครัวนิยมมีความเกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวทางการเมืองและอุดมการณ์ต่างๆ ตัวอย่างเช่น ในศตวรรษที่ 20 ลัทธิครอบครัวนิยมเป็นองค์ประกอบสำคัญของนโยบายทางสังคมของระบอบฟาสซิสต์และเผด็จการจำนวนมาก ซึ่งพยายามเสริมสร้างความเข้มแข็งให้กับครอบครัวเพื่อเป็นแนวทางในการส่งเสริมเสถียรภาพทางสังคมและการทำงานร่วมกัน ระบอบการปกครองเหล่านี้มักดำเนินนโยบายที่ส่งเสริมอัตราการเกิดที่สูง บทบาททางเพศแบบดั้งเดิม และโครงสร้างครอบครัวเดี่ยว ในสังคมประชาธิปไตย ลัทธิครอบครัวนิยมมักเกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวทางการเมืองแบบอนุรักษ์นิยมที่สนับสนุนนโยบายต่างๆ เช่น การลดหย่อนภาษีสำหรับครอบครัว สิทธิของผู้ปกครองในด้านการศึกษา และการปกป้องคุณค่าของครอบครัวแบบดั้งเดิม อย่างไรก็ตาม ลัทธิครอบครัวนิยมยังสามารถพบได้ในการเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ก้าวหน้าซึ่งสนับสนุนนโยบายต่างๆ เช่น การลาเพื่อครอบครัวโดยได้รับค่าจ้าง การดูแลเด็กในราคาที่ไม่แพง และการยอมรับโครงสร้างครอบครัวที่หลากหลาย ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แนวคิดเรื่องครอบครัวนิยมได้รับการวิพากษ์วิจารณ์จากนักวิชาการและนักเคลื่อนไหวบางคนที่โต้แย้งว่าแนวคิดนี้สามารถเสริมบรรทัดฐานของปิตาธิปไตยและบรรทัดฐานที่ต่างกันได้ และอาจทำให้บุคคลชายขอบที่ไม่เข้ากับโครงสร้างครอบครัวแบบดั้งเดิมได้ อย่างไรก็ตาม ผู้เสนอลัทธิครอบครัวนิยมแย้งว่าครอบครัวเป็นสถาบันทางสังคมขั้นพื้นฐานที่มีบทบาทสำคัญในความเป็นอยู่ที่ดีของบุคคลและสังคมโดยรวม

ลัทธิสังคมนิยมยูโทเปีย

ลัทธิสังคมนิยมยูโทเปียเป็นคำที่ใช้เพื่อกำหนดกระแสกระแสแรกของความคิดสังคมนิยมสมัยใหม่ ดังตัวอย่างในผลงานของอองรี เดอ แซ็ง-ซีมอน, ชาร์ลส์ ฟูริเยร์ และโรเบิร์ต โอเว่น ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้กับคาร์ล มาร์กซ์และนักสังคมนิยมยุคแรกอื่นๆ อย่างไรก็ตาม วิสัยทัศน์ของสังคมในอุดมคติในจินตนาการ ซึ่งแข่งขันกับขบวนการสังคมประชาธิปไตยที่ปฏิวัติ ถูกมองว่าไม่ได้ตั้งอยู่บนพื้นฐานในสภาพวัตถุของสังคมและเป็นปฏิกิริยา ลัทธิสังคมนิยมยูโทเปียถือกำเนิดขึ้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ซึ่งเป็นช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงทางสังคมครั้งใหญ่และการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ โดยเป็นการตอบสนองต่อความอยุติธรรมและความไม่เท่าเทียมในสมัยนั้น…   คำนี้บัญญัติขึ้นโดยคาร์ล มาร์กซ์และฟรีดริช เองเกลส์ใน "แถลงการณ์ของคอมมิวนิสต์" เพื่อแยกความคิดของพวกเขาออกจากผู้ที่เชื่อว่าความสามัคคีทางสังคมสามารถเกิดขึ้นได้ผ่านมาตรการบริหารและการกุศล โดยไม่เปลี่ยนแปลงโครงสร้างพื้นฐานของสังคม นักสังคมนิยมยูโทเปียเชื่อในความดีโดยธรรมชาติของมนุษย์และคิดว่าผู้คนสามารถอยู่ร่วมกันอย่างสันติและปรองดองได้หากพวกเขาอาศัยอยู่ในสังคมที่มีการจัดระเบียบอย่างเหมาะสม พวกเขาเสนอแบบจำลองของสังคมในอุดมคติหรือยูโทเปีย ที่ซึ่งทรัพย์สินจะถูกแบ่งปัน และความมั่งคั่งจะถูกกระจายอย่างเท่าเทียมกัน พวกเขาเชื่อว่าสังคมดังกล่าวสามารถสถาปนาได้อย่างสันติ ผ่านการโน้มน้าวผู้คนอย่างค่อยเป็นค่อยไป และการแสดงให้เห็นถึงประโยชน์ของวิถีชีวิตแบบสหกรณ์ อองรี เดอ แซ็ง-ซีมง นักทฤษฎีสังคมชาวฝรั่งเศส มักได้รับการยกย่องว่าเป็นบิดาแห่งลัทธิสังคมนิยมยูโทเปีย เขาเสนอให้มีรัฐบาลอุตสาหกรรมซึ่งผู้จัดการอุตสาหกรรมจะควบคุมสังคม โดยเชื่อว่าวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีสามารถแก้ปัญหาสังคมได้ ชาร์ลส์ ฟูริเยร์ ชาวฝรั่งเศสอีกคนหนึ่ง เสนอระบบสหกรณ์แบบพอเพียงหรือ "พรรค" บนพื้นฐานของระบบที่ซับซ้อนของงานและการให้รางวัล Robert Owen นักอุตสาหกรรมชาวเวลส์ พยายามที่จะนำหลักการสังคมนิยมยูโทเปียไปปฏิบัติโดยการจัดตั้งชุมชนสหกรณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง New Lanark ในสกอตแลนด์ และ New Harmony ในรัฐอินเดียนา สหรัฐอเมริกา แม้จะมีเป้าหมายในอุดมคติ นักสังคมนิยมยูโทเปียมักถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าขาดการปฏิบัติจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งมาร์กซ์และเองเกลส์แย้งว่าแนวคิดของพวกเขาล้มเหลวในการจัดการกับการต่อสู้ทางชนชั้นและความจำเป็นในการเปลี่ยนแปลงเชิงปฏิวัติในสังคม ลัทธิสังคมนิยมยูโทเปียค่อยๆ เปิดทางให้กับอุดมการณ์สังคมนิยมที่ปฏิวัติมากขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 อย่างไรก็ตาม ความคิดของพวกเขามีผลกระทบที่ยั่งยืนและยังคงมีอิทธิพลต่อการอภิปรายเกี่ยวกับธรรมชาติและอนาคตของระบบทุนนิยมและสังคมนิยม

ลัทธิแซ็ง-ซิโมเนียน

ลัทธิแซ็ง-ซิโมเนียนเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่มีต้นกำเนิดในต้นศตวรรษที่ 19 ตั้งชื่อตามผู้ก่อตั้งปราชญ์ชาวฝรั่งเศส โกลด อองรี เดอ รูฟรัว, Comte de Saint-Simon Saint-Simon เป็นนักสังคมนิยมยูโทเปียที่เชื่อในพลังของการพัฒนาอุตสาหกรรมและความรู้ทางวิทยาศาสตร์ในการเปลี่ยนแปลงสังคม เขาเสนอระเบียบสังคมใหม่ที่ระบบคุณธรรมจะเข้ามาแทนที่ระบบชนชั้นสูงแบบเก่า และที่สวัสดิการของสมาชิกที่ยากจนที่สุดของสังคมจะเป็นข้อกังวลหลัก Saint-Simonianism โดดเด่นด้วยการเน้นไปที่การพัฒนาอุตสาหกรรมและความเชื่อในความสามารถของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในการปรับปรุงสภาพของมนุษย์ โดยสนับสนุนการยกเลิกชนชั้นทางสังคมที่ไม่ก่อผล เช่…  น ชนชั้นสูงและนักบวช และแทนที่ด้วยชนชั้นปกครองใหม่ซึ่งประกอบด้วยนักวิทยาศาสตร์ วิศวกร และนักอุตสาหกรรม คลาสใหม่นี้ตามที่ Saint-Simon กล่าวไว้ จะเป็นอุปกรณ์ที่ดีที่สุดในการจัดการทรัพยากรของสังคมเพื่อประโยชน์ของทุกคน ลัทธิแซ็ง-ซิโมเนียนยังส่งเสริมแนวคิดเกี่ยวกับเศรษฐกิจแบบวางแผน โดยที่การผลิตและการจัดจำหน่ายได้รับการจัดการตามความต้องการของสังคมมากกว่ากลไกตลาด แนวทางนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อป้องกันวิกฤตเศรษฐกิจและรับประกันการกระจายความมั่งคั่งอย่างเท่าเทียมกันมากขึ้น ขบวนการแซ็ง-ซิโมเนียนได้รับความสนใจอย่างมากในฝรั่งเศสในช่วงทศวรรษที่ 1830 โดยดึงดูดผู้ติดตามปัญญาชน ศิลปิน และกลุ่มหัวรุนแรงทางการเมืองที่หลากหลาย อย่างไรก็ตาม ยังเผชิญกับการต่อต้านอย่างมากจากกลุ่มอนุรักษ์นิยมในสังคม ซึ่งนำไปสู่การเสื่อมถอยในที่สุดในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 แม้จะเสื่อมถอยลง แต่ลัทธิแซ็ง-ซิโมเนียนก็มีผลกระทบที่ยั่งยืนต่อความคิดทางการเมืองและทฤษฎีทางสังคม มันมีอิทธิพลต่อการพัฒนาของขบวนการสังคมนิยมและยูโทเปียอื่นๆ และแนวความคิดเกี่ยวกับการพัฒนาอุตสาหกรรมและความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ยังคงสะท้อนให้เห็นในการอภิปรายร่วมสมัยเกี่ยวกับเทคโนโลยีและสังคม หลักการบางประการ เช่น ความสำคัญของสวัสดิการสังคม และบทบาทของผู้เชี่ยวชาญในการกำกับดูแล ยังคงมีความเกี่ยวข้องในวาทกรรมทางการเมืองสมัยใหม่