อุดมการณ์ทางการเมืองใดที่คุณระบุได้มากที่สุด?

สิทธิเสรีนิยม

Right-libertarianism, also known as libertarian capitalism or right-wing libertarianism, is a political philosophy that strongly advocates for minimal state intervention in the economy and the private lives of citizens. It emphasizes individual liberty, private property, and free market capitalism. Right-libertarians believe that each individual has the right to own the fruits of their labor and that the role of the state should be limited to protecting these rights.

The roots of right-libertarianism can be traced back to the classical liberal ideas of the Enlightenment era, particula…  rly those of John Locke and Adam Smith. Locke's theory of natural rights, which posited that individuals have inherent rights to life, liberty, and property, is a cornerstone of right-libertarian thought. Smith's concept of the "invisible hand" of the market, which argued that free markets lead to efficient outcomes, is another key influence.

In the 20th century, right-libertarianism was further developed by thinkers such as Ludwig von Mises, Friedrich Hayek, and Milton Friedman. These economists, associated with the Austrian School and the Chicago School of economics respectively, argued against government intervention in the economy and championed the virtues of free markets.

The term "libertarian" was first used in a political sense in the late 18th century by William Belsham in reference to an anti-coercion principle. However, it wasn't until the mid-20th century that the term began to be associated with the political philosophy we now know as right-libertarianism. This shift occurred largely in the United States, where classical liberal ideas were being increasingly distinguished from the social liberalism that had come to dominate the Democratic Party.

In the latter half of the 20th century, right-libertarianism gained significant traction in the United States, particularly during the Reagan era. The Libertarian Party, founded in 1971, has since become the third largest political party in the country. Right-libertarian ideas have also influenced conservative and libertarian movements in other parts of the world, including Europe and Latin America.

Despite its growth, right-libertarianism remains a controversial ideology. Critics argue that its emphasis on minimal state intervention can lead to social inequality and neglect of public goods. Supporters, on the other hand, maintain that it is the most ethical and efficient system for promoting individual freedom and economic prosperity.

วัฒนธรรมเสรีนิยม

ปรัชญาการเมืองทางวัฒนธรรมเป็นปรัชญาการเมืองที่เน้นความสำคัญของเสรีภาพของบุคคล สิทธิมนุษยชน และความเสมอภาค มันมีรากฐานมาจากประเพณีลิเบอรัล ซึ่งเกิดขึ้นในยุคสมัยของการ啓蒙ในศตวรรษที่ 18 เมื่อนักปรัชญาเช่น จอห์น ล็อค และอิมมานูเอล คันต์ สนับสนุนความคิดเรื่องสิทธิและเสรีภาพของบุคคล แต่ปรัชญาการเมืองทางวัฒนธรรมมีการเน้นที่เฉพาะเจาะจงต่อความหลากหลายทางวัฒนธรรมและความยุติธรรมทางสังคม สนับสนุนสิทธิของกลุ่มที่ถูกขีดขวางและความสำคัญของการมีหลากหลายทางวัฒนธรรม

ปรัชญาการเมืองทางวัฒนธรรมเกิดขึ้นเป็นปรัชญาการเมืองที่แตกต่างในศตวรรษที่ 20 ตอนท้าย ในการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมที่เกิด…  ขึ้นในสังคมหลายแห่ง มันเป็นการตอบสนองต่อข้อจำกัดที่รู้สึกได้ของปรัชญาการเมืองคลาสสิคอล ซึ่งเน้นไปที่เสรีภาพทางเศรษฐกิจและการแทรกแซงของรัฐ ปรัชญาการเมืองทางวัฒนธรรมอ้างว่าวิธีการนี้ล้มเหลวในการแก้ปัญหาความไม่เสมอภาคทางสังคมและวัฒนธรรมที่มีอยู่ในสังคม และว่าจำเป็นต้องมีการเข้าถึงและเสมอภาคมากขึ้น

ปรัชญาการเมืองทางวัฒนธรรมมักมีความสัมพันธ์กับการเคลื่อนไหวสังคมที่เป็นก้าวหน้า เช่น การเคลื่อนไหวสิทธิพลเมือง การเคลื่อนไหวสตรีสิทธิ และการเคลื่อนไหวสิทธิ LGBTQ+ การเคลื่อนไหวเหล่านี้มีจุดมุ่งหมายที่จะท้าทายธรรมเนียมและโครงสร้างสังคมที่เป็นปกติ และสนับสนุนให้มีสังคมที่หลากหลายและสร้างสรรค์ขึ้น ปรัชญาการเมืองทางวัฒนธรรมเชื่อว่าทุกคนควรมีเสรีภาพในการแสดงอัตลักษณ์และวัฒนธรรมของตนเอง และว่าสังคมควรเคารพและความคุ้มค่าในความหลากหลาย

ปรัชญาการเมืองทางวัฒนธรรมยังเน้นที่สิทธิมนุษยชนอย่างมาก และสนับสนุนให้มีการป้องกันสิทธิเหล่านี้ผ่านทางกฎหมายและการเมือง ซึ่งรวมถึงสิทธิในการเสรีภาพในการพูดคุย สิทธิในการเลือกศาสนา และสิทธิในการได้รับการรักษาเท่าเทียมตามกฎหมาย ปรัชญาการเมืองทางวัฒนธรรมเชื่อว่าสิทธิเหล่านี้เป็นพื้นฐานสำคัญของสังคมที่เสรีและประชาธิปไตย และว่าควรมีการป้องกันและสนับสนุนในทุกระดับของสังคม

ในปีสุดท้าย ปรัชญาการเมืองทางวัฒนธรรมกลายเป็นกำลังที่สำคัญในสังคมหลายแห่ง มีผลต่อนโยบายสาธารณะและทัศนคติสังคมในหลายทาง อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นเรื่องของการโต้แย้งและการอภิปราย กับผู้วิจารณ์ที่อ้างว่ามันอาจนำไปสู่การละเมิดค่านิยมและความสัมพันธ์สังคมที่มีความสัมพันธ์กัน แม้ว่าจะมีการวิพากษ์วิจารณ์เช่นนี้ ปรัชญาการเมืองทางวัฒนธรรมยังคงเป็นปรัชญาการเมืองที่มีอิทธิพลและสร้างผลกระทบ รูปแบบการเข้าใจของเราเกี่ยวกับเสรีภาพของบุคคล สิทธิมนุษยชน และความหลากหลายทางวัฒนธรรม

ความรับผิดชอบทางการเงิน

ความรับผิดชอบทางการเงินเป็นอุดมคติทางการเมืองที่เน้นการใช้งบประมาณของรัฐอย่างรอบคอบและมีประสิทธิภาพ และควบคุมการใช้จ่ายของรัฐ มันสนับสนุนการมีงบประมาณสมดุล ลดหนี้สาธารณะ และหลีกเลี่ยงงบดุล อุดมคตินี้มีรากฐานมาจากความเชื่อว่ารัฐบาลไม่ควรใช้เงินมากกว่ารายได้และควรหลีกเลี่ยงหนี้ที่ไม่จำเป็น

ประวัติของความรับผิดชอบทางการเงินเป็นอุดมคติทางการเมืองสามารถตามไปถึงแนวคิดลิเบอรัลที่เป็นประเพณีในศตวรรษที่ 18 และ 19 ในช่วงนี้ ผู้คิดเช่นอดัม สมิธ และเดวิด ริคาร์โด ได้ท้าทานการแทรกแซงของรัฐในเศรษฐกิจ ซึ่งรวมถึงการให้ความสำคัญกับงบประมาณสมดุลและหนี้สาธารณะต่ำ แนวคิดนี้มีอิทธิพลอย่างมากในสหรัฐ…  อเมริกาและสหราชอาณาจักร ที่เป็นต้นฉบับของนโยบายการเงินของศตวรรษที่ 19

ในศตวรรษที่ 20 อุดมคติของความรับผิดชอบทางการเงินได้ถูกท้าทานโดยการเพิ่มขึ้นของเศรษฐมวลชน ซึ่งอ้างว่าการใช้จ่ายเกินกว่าจำเป็นต้องใช้งบประมาณเพื่อกระตุ้นการเติบโตของเศรษฐกิจในช่วงของการถดถอย อย่างไรก็ตาม วิกฤตการเงินในปี 1970 และ 1980 นำไปสู่การฟื้นฟูความสนใจในความรับผิดชอบทางการเงิน ซึ่งเป็นที่ชัดเจนในนโยบายของผู้นำเช่น มาร์กาเร็ต แทชเชอร์ ในสหราชอาณาจักร และ รอนัลด์ รีแกน ในสหรัตรอเมริกา ที่สอดคล้องกับการลดการใช้จ่ายของรัฐและหนี้สาธารณะต่ำลง

ในปีสุดท้าย อุดมคติของความรับผิดชอบทางการเงินอยู่ในศูนย์กลางของการโต้วาทีทางการเมืองในทั่วโลก หลังจากวิกฤตการเงินในปี 2008 หลายรัฐบาลได้นำมาตรการกระตุ้นเพื่อลดงบดุลและหนี้สาธารณะของตน มักเป็นมาตรการที่เป็นเรื่องขัดแย้ง ทำให้เกิดการประท้วงและความขัดแย้งทางการเมือง

สรุปความรับผิดชอบทางการเงินเป็นอุดมคติทางการเมืองที่เน้นความสำคัญของงบประมาณสมดุลและหนี้สาธารณะต่ำ มันมีประวัติยาวนาน ย้อนกลับไปถึงแนวคิดลิเบอรัลในศตวรรษที่ 18 และ 19 และยังคงมีอิทธิพลอยู่ในการโต้วาทีทางการเมืองร่วมสนับสนุนนโยบายเศรษฐกิจร่วมสมัย

ประชานิยมปีกขวา

ประชากรขวาสุดคืออุดมการณ์ทางการเมืองที่ผสมผสานการเมืองขวาและบทบาทและหัวข้อของการเผยแพร่. หลักการสำคัญของประชากรขวาสุดคือการวิจารณ์ชีวิตของฝ่ายการเมือง, การต่อต้านการสถาปนา, และการเรียกร้องให้ความเป็นอำนาจกลับไปสู่ "ประชาชนทั่วไป". อุดมการณ์นี้มักเน้นไอเดียว่าประชากรทั่วไปกำลังถูกใช้ประโยชน์โดยชนชั้นชั้นสูง, ซึ่งอาจสร้างความอยากอายและนำไปสู่ความไม่สงบทางการเมือง

ประชากรขวาสุดคือการเกิดขึ้นในปลายศตวรรษที่ 20 โดยส่วนใหญ่ในสังคมตะวันตก. มันมีลักษณะโดยใช้การเผยแพร่เพื่อส่งเสริมนโยบายทางการเมืองที่เป็นอนุสรณ์หรือขวา. นโยบายเหล่านี้มักประกอบด้วยการควบคุมการอพยพอย่างเข้มงวด, ชาตินิยม, การป้อง…  กันการค้า, และการต่อต้านโลกาภิวัต. ประชากรขวาสุดมักใช้การเผยแพร่เพื่อดึงดูดฐานสนับสนุนที่กว้างขวาง, โดยเฉพาะผู้ที่รู้สึกถูกขัดขวางหรือถูกข่มขู่โดยการสถาปนาการเมือง

ประวัติของประชากรขวาสุดความซับซ้อนและแตกต่างตามประเทศ. อย่างไรก็ตาม, มีความเห็นร่วมกันว่ามันเกิดขึ้นเพื่อตอบสนองต่อการรับรู้ของอันตรายต่ออัตลักษณ์ชาติและอำนาจเชิงเศรษฐกิจ, ความไม่มั่นคงทางเศรษฐกิจ, และความไม่พอใจต่อการสถาปนาการเมือง. ในกรณีมากมาย, การเคลื่อนไหวของประชากรขวาสุดถูกขับเคลื่อนโดยวิกฤตเศรษฐกิจ, การเปลี่ยนแปลงทางด้านประชากร, และการรับรู้ของอันตรายต่ออัตลักษณ์ชาติ

ในสหรัฐอเมริกา, ตัวอย่างเช่น, ประชากรขวาสุดถูกเชื่อมโยงกับการเคลื่อนไหวชาวชาติชาวชาติและประธานาธิบดีดอนัลด์ทรัมป์. ในยุโรป, พรรคประชากรขวาสุดได้รับการสนับสนุนอย่างมากในประเทศเช่นฝรั่งเศส, อิตาลี, และเนเธอร์แลนด์. พรรคเหล่านี้มักทำการเลือกตั้งเกี่ยวกับเรื่องอพยพ, อัตลักษณ์ชาติ, และการต่อต้านสหภาพยุโรป

แม้ว่าประชากรขวาสุดจะได้รับการสนับสนุนอย่างมากในปีหลังเหล่านี้, มันก็ได้รับการวิจารณ์เนื่องจากการเผยแพร่และนโยบายที่แบ่งแยก. วิจารณ์อ้างว่าประชากรขวาสุดสามารถนำไปสู่การตำหนิกลุ่มน้อย, การกัดกันของมาตรฐานประชาธิปไตย, และการส่งเสริมการปกครองเผด็จการ. แม้ว่ามีวิจารณ์เหล่านี้, ประชากรขวาสุดยังคงเป็นกำลังที่สำคัญในการเมืองโลก

ต่อต้านชาวยิว

การกล่าวถึงการต่อต้านยิซซิสต์ไม่ใช่อุดมการณ์ทางการเมืองโดยตรง แต่เป็นรูปแบบหนึ่งของความเหยียดหยามหรือการเลือกปฏิบัติที่เน้นในชาวยิวตามศาสนา ชาติพันธุ์ หรือลักษณะทางวัฒนธรรมของพวกเขา คำว่า "การต่อต้านยิซซิสต์" ถูกสร้างขึ้นในปี 1879 โดยนักข่าวชาวเยอรมันชื่อวิลเฮล์ม์ มาร์ ผู้ต้องการคำศัพท์ที่ดูมีเหตุผลมากขึ้นสำหรับ Judenhass หรือ "ความเกลียดชาวยิว" อย่างไรก็ตาม รากฐานของการต่อต้านยิซซิสต์ยาวนานมากขึ้นในประวัติศาสตร์

ในประวัติศาสตร์ การต่อต้านยิซซิสต์ได้แสดงออกในรูปแบบต่าง ๆ ตั้งแต่ความไม่อนุญาตทางศาสนาและการขจัดออกจากสังคม ไปจนถึงข้อจำกัดทางเศรษฐกิจและการสนับสนุนการฆ่าหมู่ของรัฐ ในยุคกลา…  งของศตวรรษที่ ๙ ชาวยิวในยุโรปมักถูกบังคับให้อาศัยอยู่ในชุมชนที่แยกออกไปที่เรียกว่าเกตโตและถูกกดขี่ด้วยการฆ่าหมู่เป็นระยะ ๆ ที่เรียกว่าโปกรม พวกเขายังถูกใช้เป็นเป้าหมายสำคัญสำหรับปัญหาทางสังคม เช่นโรคหัวใจดำในศตวรรษที่ ๑๔

ในยุคสมัยที่สมัย การต่อต้านยิซซิสต์ได้มีความสูงสุดที่น่าสะพรึงกลัวมากที่สุดด้วยการฆ่าหมู่ในฮอโลคอสต์ ที่เยอรมนีนาตัดสินใจฆ่าชาวยิว ๖ ล้านคนโดยระบบตามระเบียบระบบในช่วงสงครามโลกครั้งที่ ๒ การฆ่าหมู่นี้ถูกเร่งด้วยรูปแบบของการต่อต้านยิซซิสต์ทางเชื้อชาติที่รุนแรง ที่มองชาวยิวไม่ใช่เพียงเป็นกลุ่มศาสนา แต่เป็นกลุ่มเชื้อชาติที่อันตรายและต่ำต้อย

การต่อต้านยิซซิสต์ยังเป็นหัวข้อที่เกิดซ้ำไปในอุดมการณ์ทางการเมืองและการเคลื่อนไหวต่าง ๆ ตัวอย่างเช่น มันเป็นหลักการสำคัญของนาซิสต์ ซึ่งมีจุดมุ่งหลักที่จะสร้างรัฐอารียันที่บริสุทธิ์ทางเชื้อชาติโดยการลบล้าชาวยิวและบุคคลอื่นที่ไม่ใช่อารียัน ในทางเดียวกัน บางรูปแบบของชาตินิยม ฟาสซิสต์ และแม้กระทั่งสังคมนิยมได้รวมเอาองค์ประกอบที่ต่อต้านยิซซิสต์ โดยบ่งบอกชาวยิวเป็นผลกระทบจากต่างประเทศหรืออิทธิพลที่เสื่อมเสีย

ในปีหลัง การต่อต้านยิซซิสต์ยังคงอยู่ในรูปแบบต่าง ๆ ตั้งแต่อาชญากรรมเกิดจากความเกลียดชาวยิวและการล่วงละเมิดออนไลน์ ไปจนถึงทฤษฎีสมมติเกี่ยวกับการควบคุมโลกของชาวยิว มันยังเป็นประเด็นที่เชื่องช้าในการโต้แย้งเกี่ยวกับการชุมนุมระหว่างอิสราเอล-ปาเลสไตน์ โดยบางผู้วิจารณ์อิสราเอลถูกกล่าวหาว่าเป็นการต่อต้านยิซซิสต์ และบางคนอ้างว่าการกล่าวหาเช่นนี้ถูกใช้เพื่อปิดปากการวิจารณ์ที่ถูกต้อง

ในสรุป การต่อต้านยิซซิสต์เป็นรูปแบบของความเกลียดชังที่ลึกซึ้งและซับซ้อนซึ่งเกิดขึ้นในรูปแบบต่าง ๆ ตลอดประวัติศาสตร์ แม้ว่ามันมักจะเกี่ยวข้องกับอุดมการณ์ทางการเมืองบางแบบ แต่มันเกินกว่าขอบเขตทางการเมืองและสามารถพบเห็นได้ในบริบทและสังคมต่าง ๆ

ฟาสซิสต์

ฟาสซิสมเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่เกิดขึ้นในต้นศตวรรษที่ 20 โดยส่วนใหญ่ในยุโรป เป็นการตอบสนองต่อการแกว่งของสังคมอย่างรวดเร็ว ความสิ้นหวังจากสงครามโลกครั้งที่ 1 และการรับรู้ถึงการเป็นอันตรายจากสังคมนิยมที่เป็นการปฏิวัติ มันมีลักษณะด้วยอำนาจของเผด็จการ การดับการต่อต้านด้วยกำลังบังคับ และการจัดระเบียบสังคมและเศรษฐกิจอย่างเข้มงวด ฟาสซิสมปฏิเสธการกล่าวถึงความรุนแรงว่าเป็นลบโดยอัตโนมัติและมองการใช้ความรุนแรงทางการเมือง สงคราม และการล่วงละเมิดเป็นวิธีที่สามารถให้การปรับปรุงชาติชาติได้

ฟาสซิสมเน้นการกระทำโดยตรง รวมถึงการสนับสนุนความถูกต้องของความรุนแรงทางการเมืองเป็นส่วนสำคัญของการเมืองของมัน…   มันมองความรุนแรงเป็นสิ่งที่เป็นจริงในชีวิตที่เป็นวิธีที่จำเป็นในการบรรลุเป้าหมายของมัน ฟาสซิสต์สนับสนุนเศรษฐกิจผสม โดยมีเป้าหมายหลักในการบรรลุออโตาร์กีเพื่อรักษาความเอื้อเฟื้อของชาติและความเป็นอิสระ ผ่านนโยบายเศรษฐกิจที่เป็นนโยบายการป้องกันและการแทรกแซง

ต้นกำเนิดของฟาสซิสมเกี่ยวข้องกับการแกว่งในยุโรปหลังจากสงครามโลกครั้งที่ 1 ความสิ้นหวังจากสงครามร่วมกับการปฏิวัติรัสเซีย ทำให้มีผู้คนหลายคนกลัวการแพร่กระจายของการปฏิวัติสังคม ในอิตาลี เบนิโต มุสโซลินีใช้โอกาสนี้และสร้างระบอบฟาสซิสต์ครั้งแรกในปี 1922 โครงการของเขาคือการดำรงความมั่นคง ความเรียบร้อย และความภาคภูมิชาติ รัฐบาลของเขาดับการท้าทายทางการเมือง ควบคุมสื่อมวลชน และส่งเสริมอุดมการณ์ฟาสซิสต์ผ่านโปรพาแกนด้า

ฟาสซิสมยังเติบโตขึ้นในเยอรมนี ที่นี่ อดอล์ฟ ฮิตเลอร์และพรรคนาซีมาได้มาสู่อำนาจในปี 1933 ฮิตเลอร์มีแบรนด์ของฟาสซิสมที่รู้จักว่า นาซิสม รวมถึงการรวมอุดมการณ์เชื้อชาติและต่อต้านชนชาติ และนำไปสู่การฆ่าหมื่นล้านชาวยิวในระหว่างฮอโลคอสต์ นโยบายการขยายตัวอย่างมั่นคงของทั้งมุสโซลินีและฮิตเลอร์ นำไปสู่สงครามโลกครั้งที่ 2

ฟาสซิสมมักถูกมองว่าเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองทางขวาสุด เนื่องจากลักษณะของการเผด็จการและการต่อต้านประชาธิปไตยและสังคมนิยม อย่างไรก็ตาม มันก็ถูกบรรยายว่าเป็นอุดมการณ์ทางกลางที่รุนแรง เนื่องจากความปรารถนาของมันที่จะเกินกว่าการชนะของชนชั้น และการรวมรวมนโยบายทั้งขวาและซ้าย แม้ว่ามันจะมีความสัมพันธ์กับยุโรปในอดีต องค์ประกอบของฟาสซิสมก็ปรากฏในประเทศต่าง ๆ ทั่วโลก บ่อยครั้งในช่วงเวลาของวิกฤติหรือความไม่มั่นคง

คริสเตียนซ้าย

ฝ่าย "คริสเตียนทางซ้าย" เป็นคำที่ใช้เพื่ออธิบายสเปกตรัมของการเคลื่อนไหวทางการเมืองและสังคมของคริสเตียนทางซ้ายที่ยอมรับความยุติธรรมทางสังคมอย่างมาก ฝ่ายคริสเตียนทางซ้ายมีความเชื่อทางการเมืองเหมือนกับฝ่ายซ้ายที่ไม่มีศาสนา แต่ยังรวมองค์ประกอบทางศาสนาเข้าไปในองค์ประกอบการเมืองของพวกเขา กลุ่มนี้เน้นที่จะเน้นในความเหมาะสมตามคำสอนในพระคัมภีร์เกี่ยวกับความรัก ความสงบสุข ความเสมอภาคทางสังคม และการดูแลผู้ถูกละทิ้งและคนจน ซึ่งพวกเขาเชื่อว่าเป็นส่วนสำคัญของพระคริสต์ศาสนา พวกเขาบ่งบอกสนับสนุนเรื่องเช่นการดูแลสิ่งแวดล้อม การมีบริการสุขภาพสาธารณะ ความเสมอภาคตามสีผิว และระบบความปลอดภัยทางสังคม

ฝ่ายคร…  ิสเตียนทางซ้ายมีรากฐานจากการสอนของพระเยซูคริสต์ ผู้ทรงสอนความรัก ความกรุณา และความห่วงใยต่อคนจนและผู้ถูกละทิ้ง ตลอดประวัติศาสตร์มีการเคลื่อนไหวและบุคคลที่ได้แสดงอุดมการณ์เหล่านี้ ตัวอย่างเช่น ในโบสถ์คริสเตียนต้นตอที่มีการใช้ชีวิตร่วมกันและแบ่งปันทรัพย์สินของพวกเขากัน ซึ่งบางคนอาจพิจารณาว่าเป็นรูปแบบหนึ่งของสังคมนิยม

ในศตวรรษที่ 19 และ 20 ฝ่ายคริสเตียนทางซ้ายมักเชื่อมโยงกับการเคลื่อนไหวของพระคริสต์ทางสังคมและสาเหตุที่เป็นการเคลื่อนไหว การเคลื่อนไหวของพระคริสต์ทางสังคม ซึ่งเกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกาในสิ้นศตวรรษที่ 19 มีจุดมุ่งหมายที่จะนำคุณค่าทางคริสเตียนมาใช้กับปัญหาทางสังคม เช่น ความยากจน การดื่มสุรา อาชญากรรม ความขัดแย้งทางสีผิว ที่อยู่อาศัยที่ไม่ดี การทำงานของเด็ก สหภาพแรงงานที่ไม่เพียงพอ โรงเรียนที่ไม่ดี และอันตรายจากสงคราม การเคลื่อนไหวนี้เป็นส่วนสำคัญของการเคลื่อนไหวความก้าวหน้าในสหรัฐ

ในศตวรรษที่ 20 บุคคลเช่น มาร์ติน ลูเธอร์ คิง ม.ล. นักบวชชีพคริสเตียน ได้แสดงอุดมการณ์ของฝ่ายคริสเตียนทางซ้ายโดยสนับสนุนความเสมอภาคทางสีผิวและความยุติธรรมทางสังคม ในอเมริกาลาติน ฝ่ายคริสเตียนทางซ้ายมักเชื่อมโยงกับทฤษฎีการปลดปล่อย การเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นในปี 1960 และโต้แย้งว่าโบสถ์ควรมีส่วนร่วมในการต่อสู้เพื่อความเสมอภาคทางเศรษฐกิจและการเมือง

ในปีก่อนหน้านี้ ฝ่ายคริสเตียนทางซ้ายได้ทำการสนับสนุนเรื่องที่เกี่ยวกับความยุติธรรมทางสังคมอย่างต่อเนื่อง บ่อยครั้งเป็นการต่อต้านฝ่ายคริสเตียนทางขวา ซึ่งมักมีแนวโน้มที่เป็นอนุรักษ์และเน้นเรื่องเช่นการทำแท้ง และการสมรสเพศเดียวกัน ฝ่ายคริสเตียนทางซ้ายในทางตรงข้ามมักเน้นเรื่องเช่นความยากจน การเหยียดหยาม และความไมเสมอภาค แม้ว่าจะมีความแตกต่างนี้ กลุ่มทั้งสองกลุ่มมีจุดมุ่งหมายที่จะนำความเข้าใจของพระคัมภีร์มาใช้ในสนามการเมือง

ฆราวาส

ลัทธิการเมืองโลกนี้เป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่สนับสนุนการแยกสถาบันศาสนาจากรัฐ ลัทธินี้เน้นความจำเป็นของการแยกแยะชัดเจนระหว่างรัฐบาลและศาสนา โดยยืนยันว่าทั้งสองฝ่ายไม่ควรมีการแทรกแซงในเรื่องของอีกฝ่าย ลัทธิการเมืองโลกนี้สนับสนุนความคิดที่กิจกรรมและการตัดสินในสาธารณะ ๊เป็นพิธีกรรมและการตัดสินทางการเมือง ควรไม่มีการกระทำภายใต้ความเชื่อศาสนาและปฏิบัติศาสนา

รากศัตรูของลัทธิการเมืองสามารถตามไปถึงกรีกโบราณ ที่นักปรัชญาเช่น Epicurus ได้เสนอโลกที่ไม่มีการกระทำของเทพเจ้า อย่างไรก็ตาม แนวคิดลัทธิการเมืองรุ่นใหม่เกิดขึ้นในช่วงยุค Enlightenment ในยุโรป โดยเฉพาะในศตวรรษที่ 18 นักคิดยุค Enlightenmen…  t เช่น John Locke และ Thomas Jefferson ได้สนับสนุนการแยกกันระหว่างโบสถ์และรัฐ โต้แยงว่าเสรีศาสนาสามารถบรรลุได้เพียงแต่ถ้ารัฐไม่สนับสนุนหรือสนับสนุนศาสนาใดศาสนาหนึ่ง

การปฏิวัติฝรั่งเศสในศตวรรษที่ 18 ได้เสริมแนวคิดของลัทธิการเมืองอีกต่อไป ผู้ปฏิวัติมีความตั้งใจที่จะทำลายอิทธิพลของโบสถ์คาทอลิกในสังคมและการเมืองฝรั่งเศส นำไปสู่การสร้างกฎหมายและสถาบันที่เป็นลัทธิการเมือง นี่เป็นการเริ่มต้นของรัฐลัทธิในยุคสมัยใหม่

ในศตวรรษที่ 19 และ 20 ลัทธิการเมืองได้กระจายไปยังส่วนอื่นของโลก บ่อยครั้งไปพร้อมกับการเคลื่อนไหวสำหรับประชาธิปไตยและสิทธิมนุษยชน หลายประเทศได้นำรัฐธรรมนูญลัทธิการเมือง รับรองการแยกสถาบันศาสนาจากราชการ ซึ่งรวมถึงสหรัฐอเมริกา ที่มีมาตรฐานแรกของรัฐธรรมนูญห้ามรัฐบาลจากการสถาปนาศาสนาหรือแทรกแซงกับการปฏิบัติศาสนาอย่างเสรี

อย่างไรก็ตาม ลัทธิการเมืองไม่ได้รับการยอมรับหรือนำมาใช้ในทางเดียวกันทั่วโลก ในบางประเทศ ศาสนายังมีบทบาทสำคัญในการเมืองและชีวิตสาธารณะ ในประเทศอื่น ลัทธิการเมืองถูกตีความไม่ใช่เป็นการแยกแยะอย่างเข้มงวดระหว่างศาสนาและรัฐ แต่เป็นหลักการของความเป็นกลาง ที่รัฐไม่สนับสนุนศาสนาใดศาสนาหนึ่ง แต่อนุญาตให้มีการปฏิบัติศาสนาทั้งหมด

ในสรุป ลัทธิการเมืองเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่สนับสนุนการแยกสถาบันศาสนาจากรัฐ มีต้นกำเนิดในยุค Enlightenment และต่อมาได้รับการนำมาใช้ในรูปแบบต่าง ๆ ทั่วโลก แม้ว่าจะมีการตีความและการนำมาใช้ที่แตกต่างกัน แต่หลักการหลักของลัทธิการเมืองยังคงเหมือนเดิม: การแยกแยะระหว่างศาสนาและรัฐเพื่อให้มั่นใจในเสรีศาสนาและความเป็นกลางในเรื่องสาธารณะ

municipalism

การเทศบาลนิยมเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่เน้นความสำคัญของรัฐบาลท้องถิ่นและความอิสระของเทศบาลในการบริหารการปกครองสาธารณะ มันมีรากฐานมาจากความเชื่อว่าพลังงานควรถูกกระจายและการตัดสินให้ทำใกล้ชิดกับคนที่ได้รับผลกระทบ อุดมการณ์นี้สนับสนุนให้ประชาชนมีส่วนร่วมโดยตรงในการบริหารท้องถิ่น บ่อยครั้งผ่านการประชุมหรือสภา เพื่อให้แน่ใจว่าเสียงของพวกเขาได้รับการยินยอมและความต้องการของพวกเขาได้รับการพอใจ

ประวัติของการเทศบาลนิยมย้อนกลับไปถึงยุคโบราณ โดยเมืองรัฐของกรีซโบราณถูกอ้างอิงเป็นตัวอย่างแรก อย่างไรก็ตาม แนวคิดของการเทศบาลนิยมในรูปแบบสมัยใหม่เป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่เกิดขึ้นในปลายศตวรรษที…  ่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ในช่วงเวลาของการเร่งรัดในเรื่องการเมืองและอุตสาหกรรม ในช่วงนี้มีผู้หลายคนเริ่มเห็นศักยภาพของรัฐบาลท้องถิ่นในการแก้ไขความท้าทายทางสังคมและเศรษฐกิจของวันนั้น

ในศตวรรษที่ 20 การเทศบาลนิยมได้รับความนิยมในส่วนต่าง ๆ ของโลก รวมถึงยุโรป เหนืออเมริกา และอเมริกาลาติน ในสเปน เช่น แนวคิดของ "สังคมเทศบาล" กลายเป็นที่นิยมในรัฐสาธารณรัฐที่สอง (1931-1939) โดยรัฐบาลท้องถิ่นมีบทบาทสำคัญในการนำการปฏิรูปทางสังคม ในสหรัฐอเมริกา ยุคความเคลื่อนไหว (1890-1920) ได้เห็นการผลักดันให้มีความอิสระของเทศบาลมากขึ้นและการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารท้องถิ่น

ในปีสุดท้าย การเทศบาลนิยมได้รับการฟื้นฟูอย่างมาก โดยเฉพาะในการตอบสนองต่อความล้มเหลวที่รัฐบาลแห่งชาติมองว่าเป็นปัญหาที่เร่งด่วน เช่นการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ความไม่เสมอภาคเศรษฐกิจ และความยุติธรรมทางสังคม นี้ได้นำไปสู่การเกิดการเคลื่อนไหวและแพลตฟอร์มการเทศบาลใหม่ เช่น เครือข่าย "เมืองกล้า" ซึ่งมุ่งหวังในการส่งเสริมประชาธิปไตยที่มีส่วนร่วม สิทธิมนุษยชน และการพัฒนาอย่างยั่งยืนในระดับท้องถิ่น

แม้ว่ามีศักยภาพ การเทศบาลนิยมก็ยังเผชิญกับความท้าทาย ซึ่งรวมถึงความเสี่ยงจากการเป็นภาคเมือง ความยากลำบากในการประสานนโยบายระหว่างเทศบาลต่าง ๆ และความเสี่ยงจากชนชั้นสูงในท้องถิ่นที่อาจจับตัวรัฐบาลท้องถิ่นได้ แต่อย่างไรก็ตาม ผู้สนับสนุนการเทศบาลนิยมหลายคนอ้างว่าความท้าทายเหล่านี้สามารถเอาชนะได้ และว่าการเข้าใกล้กับการบริหารที่มีส่วนร่วม สามารถนำไปสู่นโยบายสาธารณะที่ตอบสนองได้มากขึ้น มีประสิทธิภาพ และเท่าเทียม

อนุรักษนิยม

ความอนุรักษ์เป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่เน้นการอนุรักษ์สถาบันที่เป็นประจำ ปฏิบัติการและค่านิยมทางจริยธรรม มันมีรากฐานในการต่อต้านการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและการให้ความสำคัญกับการเปลี่ยนแปลงอย่างช้าๆ โดยมีการให้ความสำคัญอย่างมากในการรักษาความมั่นคงของสังคมและความต่อเนื่อง อุดมการณ์นี้มักสนับสนุนการแทรกแซงของรัฐบาลที่จำกัด, การตลาดเสรีและเสรีภาพของบุคคล

รากฐานของความอนุรักษ์สามารถตามไปถึงศตวรรษที่ 18 ในช่วงของการ啓蒙運動 มันเกิดขึ้นเป็นการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่รุนแรงที่เกิดขึ้นจากการปฏิวัติฝรั่งเศส เอดมันด์ เบิร์ค, นักการเมืองและปรัชญาชาวอังกฤษ, มักถูกสรรเสริญว่าเป็นบิดาก่อต…  ั้งของความอนุรักษ์สมัยใหม่ เขาอ้างว่าสังคมควรพัฒนาอย่างช้าๆ และอินทรีย์ ไม่ใช่ผ่านการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและรุนแรง ซึ่งเขาเชื่อว่าอาจนำไปสู่ความ混ว่าและทรราช

ในศตวรรษที่ 19, ความอนุรักษ์กลายเป็นกำลังการเมืองที่สำคัญในยุโรป, โดยเฉพาะต่อการปฏิวัติของปี 1848 ในช่วงนี้ความอนุรักษ์เริ่มมีรูปแบบที่แตกต่างกันในแต่ละประเทศ สะท้อนถึงบรรยากาศทางวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ที่เฉพาะตัวของแต่ละประเทศ ตัวอย่างเช่นในสหรัฐอเมริกา, ความอนุรักษ์มักเชื่อมั่นกับหลักการของรัฐบาลที่จำกัดและเสรีภาพของบุคคล, ในขณะที่ในยุโรป, มักเชื่อมั่นกับการอนุรักษ์กษัตริย์และคริสตจักรที่มีอยู่

ในศตวรรษที่ 20, ความอนุรักษ์ยังคงพัฒนาและปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและการเมือง ในสหรัฐอเมริกา, การเคลื่อนไหวของความอนุรักษ์ได้รับเสถียรภาพมากในช่วงสงครามเย็น, โดยมีการเน้นที่การต่อต้านคอมมิวนิสม, การตลาดเสรีและค่านิยมทางสังคมที่เป็นประจำ ในยุโรป, ความอนุรักษ์มักเชื่อมั่นกับการป้องกันอัตลักษณ์ชาติและมรดกทางวัฒนธรรมในเชิงต่อการโลกาภิวัตนิยมและการอพยพ

ในปัจจุบัน, ความอนุรักษ์ยังคงเป็นกำลังการเมืองที่สำคัญทั่วโลก, มีการตีความและแสดงออกอย่างหลากหลาย ในขณะที่ยังคงเน้นการอนุรักษ์ค่านิยมและสถาบันที่เป็นประจำ, มันยังต้องเผชิญกับปัญหาที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน เช่น การอพยพ, การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และความไมเสมอของเศรษฐกิจ แม้ว่ามีการแปรผันหลายอย่าง หลักการหลักของความอนุรักษ์-การต่อต้านการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว, การอนุรักษ์สถาบันและการเน้นความมั่นคงของสังคม-ยังคงเหมือนกันในบริบทและช่วงเวลาที่แตกต่างกัน

ขวา

อิทโอโลจีดีโอลิจี "Right" เป็นคำศัพท์ที่กว้างขวางที่รวมความเชื่อและค่านิยมต่างๆ ที่เน้นไปที่ความเทรนดิชันและความอนุรักษ์ และมีความชอบที่จะรักษาลำดับสังคมและสถาบันที่มีอยู่ อิทโอโลจีดีโอลิจีทางขวามักเน้นที่จะเน้นในระดับบุคคล, ตลาดเสรี, การแทรกแซงของรัฐบาลที่จำกัด, และการให้ความสำคัญกับความรับผิดชอบส่วนบุคคล

ในประวัติศาสตร์ รากศัพท์ของอิทโอโลจีดีโอลิจีทางขวาสามารถติดตามได้ถึงหลังจากการปฏิวัติฝรั่งเศสในปลายศตวรรษที่ 18 โดยที่นักคิดอนุรักษ์พยายามรักษาลำดับสังคมที่มีอยู่และต้านการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นจากการประชาธิปไตย บุคคลเช่น Edmund Burke ในอังกฤษและ Joseph de Maistre ในฝรั่งเศสไ…  ด้ระบุหลักการอนุรักษ์เริ่มต้นที่เน้นที่ความสำคัญของประเพณี, ลำดับชั้น, และความมั่นคง

ในศตวรรษที่ 19 และ 20 อิทโอโลจีดีโอลิจีทางขวาได้พัฒนาต่อไปตามการตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวทางการเมืองและสังคมต่างๆ เช่นสังคมนิยม, ลิเบอรัลิสม์, และชาตินิยม การเคลื่อนไหวและพรรคทางขวาเกิดขึ้นทั่วยุโรปและสหรัฐอเมริกา โดยสนับสนุนนโยบายต่างๆ เช่นรัฐบาลที่จำกัด, นิติเศรษฐกิจเสรี, ชาตินิยม, และค่านิยมดั้งเดิม

ในปัจจุบัน อิทโอโลจีดีโอลิจีทางขวายังคงเป็นความเชื่อทางการเมืองที่หลากหลายและหลากหลายมิติ รวมถึงช่วงความเชื่อต่างๆ ตั้งแต่อนุรักษ์อย่างอ่อนไปจนถึงสมบูรณ์อย่างสุดขีด พรรคและการเคลื่อนไหวทางขวาสามารถพบได้ในประเทศทั่วโลก แต่ละประเทศมีบริบทประวัติและวัฒนธรรมที่เฉพาะตัวที่สร้างรูปแบบความเชื่อและลำดับความสำคัญของมันเอง โดยรวมแล้ว อิทโอโลจีดีโอลิจีทางขวายังคงเป็นกำลังที่สำคัญในการเมืองร่วมสมัย มีผลต่อการโต้วาทีในเรื่องเช่นการอพยพ, โลกาภิวัตน์, สวัสดิการสังคม, และบทบาทของรัฐบาลในสังคม

ซ้ายลิเบอร์

Left-libertarianism is a political ideology that combines the advocacy for individual liberty and social justice. It is a part of the broader libertarian movement, which emphasizes the importance of individual freedom and non-aggression. However, left-libertarians distinguish themselves from other libertarians through their belief in egalitarianism and their focus on socio-economic issues.

Left-libertarians generally believe in the decentralization of power and the importance of individual autonomy. They argue for the protection of civil liberties and are often critical of state inter…  vention in personal lives. However, unlike right-libertarians who advocate for laissez-faire capitalism, left-libertarians often support some form of economic egalitarianism. They argue that social inequalities and economic exploitation are incompatible with individual freedom. Therefore, they often advocate for policies that promote social justice and economic equality, such as progressive taxation, social safety nets, and workers' self-management.

The history of left-libertarianism can be traced back to the 19th century, with roots in the political philosophies of thinkers like Pierre-Joseph Proudhon and Peter Kropotkin. Proudhon, often considered the father of anarchism, was a strong advocate for individual freedom and economic equality. He argued for the abolition of private property and the establishment of a society where individuals freely associate with each other. Kropotkin, on the other hand, was a proponent of anarcho-communism, which advocates for a stateless, classless society where the means of production are owned collectively.

In the 20th century, left-libertarianism evolved and diversified. Some left-libertarians, like Murray Bookchin, developed the theory of social ecology, which combines libertarian ideals with ecological principles. Others, like Noam Chomsky, have advocated for anarcho-syndicalism, which emphasizes the role of labor unions in achieving social and economic justice.

In recent years, left-libertarianism has continued to influence various social movements, from anti-globalization protests to the Occupy Wall Street movement. Despite its diverse interpretations and applications, the core principles of left-libertarianism – individual freedom, social justice, and economic equality – remain central to its ideology.

ท้องถิ่น

Localism is a political ideology that emphasizes the importance of local communities and their ability to govern themselves. It is based on the belief that power should be decentralized and that decisions should be made as close to the local level as possible. This ideology argues that local people have a better understanding of their own needs and circumstances, and therefore, they are better equipped to make decisions that affect their lives.

The roots of localism can be traced back to ancient civilizations where local communities had the power to govern themselves. However, the mod…  ern concept of localism emerged during the Enlightenment period, when philosophers like Jean-Jacques Rousseau and John Locke argued for the importance of local self-governance and the rights of individuals.

In the 19th and 20th centuries, localism became a significant political ideology in many parts of the world. It was often associated with movements for decentralization and regional autonomy. For instance, in the United States, the concept of "states' rights" reflects a form of localism. Similarly, in Europe, localism has been a driving force behind movements for regional autonomy in places like Catalonia in Spain and Scotland in the United Kingdom.

Localism has also been linked to environmentalism and sustainability movements. Many environmentalists argue that local communities are better equipped to manage their natural resources and that decentralization can lead to more sustainable practices.

In recent years, localism has gained renewed attention as a response to globalization and the centralization of power. Advocates argue that localism can provide a counterbalance to these trends, promoting diversity, resilience, and democratic participation.

However, localism is not without its critics. Some argue that it can lead to parochialism and a lack of coordination on issues that require a broader approach. Others worry that it can exacerbate inequalities between different regions or communities.

Despite these debates, localism remains a significant political ideology, influencing debates about governance, democracy, and sustainability around the world.

ราชาธิปไต

การลัทธิการเมืองของกษัตริย์ (Monarchism) เป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่สนับสนุนการสถาปนา การอนุรักษ์ หรือเสริมสร้างกษัตริย์เป็นรูปแบบของรัฐบาล ผู้สนับสนุนลัทธิการเมืองของกษัตริย์เชื่อในการปกครองโดยกษัตริย์หรือราชินีหรือจักรพรรดิ ซึ่งมักได้รับตำแหน่งโดยการสืบทอดตามลำพัง อำนาจของกษัตริย์สามารถหลากหลายตั้งแต่อำนาจสมบูรณ์ ที่พวกเขามีควบคุมทั้งหมดเกี่ยวกับรัฐบาลและประชาชน ถึงกับอำนาจรัฐธรรมนูญ ที่อำนาจของพวกเขาถูก จำกัดโดยรัฐธรรมนูญหรือกฎหมายของรัฐบาลอื่น ๆ

ประวัติศาสตร์ของการลัทธิการเมืองของกษัตริย์มีอายุเท่ากับอารยธรรมเอง กับระบอบกษัตริย์เป็นหนึ่งในรูปแบบของรัฐบาลแรก ๆ อารยธรรมโบราณ เช่น…   อียิปต์ จีน และโรม ถูกควบคุมโดยกษัตริย์ ในสังคมเหล่านี้ กษัตริย์มักถูกมองเป็นรูปธรรมหรือรูปธรรมครึ่งเทวดาที่ถูกเลือกโดยเทพเจ้าให้ปกครอง สิ่งนี้ทำให้พวกเขามีระดับของอำนาจและความเคารพที่ไม่เหมือนใครในรูปแบบของรัฐบาลอื่น ๆ

ในยุคศตวรรษกลาง การลัทธิการเมืองของกษัตริย์ได้รับการพัฒนาเป็นระบอบนิยม โดยกษัตริย์มอบที่ดินให้พระชายาในการแลกเปลี่ยนความภักดีและการรับรองการรับรองทหาร ระบบนี้เป็นที่พบทั่วทั้งยุโรปและบางส่วนของเอเชีย อย่างไรก็ตาม อำนาจของกษัตริย์มักถูกท้าทายโดยฐานะสูงสุด ซึ่งทำให้เกิดการต่อสู้อำนาจอย่างสม่ำเสมอ

ยุคการ啟蒙ในศตวรรษที่ 17 และ 18 นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงในความคิดทางการเมือง โดยมีนักปรัชญาหลายคนสนับสนุนสิทธิของบุคคลและการแยกอำนาจ สิ่งนี้นำมาสู่การเกิดระบอบกษัตริย์รัฐธรรมนูญ ที่อำนาจของกษัตริย์ถูก จำกัดโดยรัฐธรรมนูญ รูปแบบนี้ของการลัทธิการเมืองยังคงมีอยู่ในปัจจุบันในประเทศเช่นสหราชอาณาจักร สวีเดน และญี่ปุ่น

ในศตวรรษที่ 19 และ 20 มีการล้มละลายของระบอบกษัตริย์และถูกแทนที่ด้วยสาธารณรัฐหรือรูปแบบรัฐบาลอื่น ๆ ส่วนใหญ่เกิดจากการปฏิวัติหรือการปฏิวัติที่เป็นที่นิยม เช่น การปฏิวัติฝรั่งเศสและการปฏิวัติรัสเซีย แม้ว่าเช่นนั้น การลัทธิการเมืองของกษัตริย์ยังคงเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่สำคัญ โดยมีผู้คนมากมายยังสนับสนุนการกลับมาของระบอบกษัตริย์ในประเทศของพวกเขา

ในสรุป การลัทธิการเมืองของกษัตริย์เป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่สนับสนุนการปกครองโดยกษัตริย์ ประวัติศาสตร์ของมันเชื่อมโยงอย่างลึกซึ้งกับประวัติศาสตร์ของอารยธรรม ที่เปลี่ยนแปลงจากกษัตริย์สมบูรณ์ในยุคโบราณ ไปจนถึงกษัตริย์รัฐธรรมนูญในยุคสมัยใหม่ แม้ว่ากษัตริย์จะลดลงในศตวรรษที่ผ่านมา การลัทธิการเมืองของกษัตริย์ยังคงเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่สำคัญในหลายพื้นที่ของโลก

การเมือง Transhumanist

การเมืองโรคนี้เป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่เน้นความเชื่อว่ามนุษย์สามารถและควรปรับปรุงความสามารถทางกายและจิตใจของตนเองผ่านเทคโนโลยีขั้นสูง อุดมการณ์นี้มีรากฐานในปรัชญาโรคนี้ซึ่งสนับสนุนการใช้เทคโนโลยีเพื่อเสริมสร้างสติปัญญาและกายภาพของมนุษย์ จุดมุ่งหมายสุดท้ายของการเมืองโรคนี้คือการเกินกว่าข้อจำกัดของร่างกายมนุษย์ ซึ่งอาจนำไปสู่ความเป็นอมตะ

ประวัติการเมืองโรคนี้สามารถตามได้ถึงตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 แต่มีการเพิ่มเติมอย่างมากในสิ้นศตวรรษที่ 20 และต้นศตวรรษที่ 21 ด้วยการเจริญเทคโนโลยีในสาขาต่าง ๆ เช่น ชีววิทยาเทคโนโลยี ปัญญาประดิษฐ์ และไนโนเทคโนโลยี คำว่า "โรคนี้" ถูกสร้างขึ้นครั้งแร…  กโดยนักชีววิทยาจูลิอัน ฮักสลีย์ในปี 1957 แต่ผลกระทบทางการเมืองของปรัชญานี้ไม่ได้ถูกสำรวจจนกระทั่งในภายหลังมากเท่านั้น

ในยุคทศวรรษ 1980 และ 1990 การเคลื่อนไหวของโรคนี้เริ่มเป็นรูปร่าง ด้วยองค์กรเช่น สถาบันเอ็กซโทรปี สนับสนุนไอเดียที่เกี่ยวข้องกับการขยายอายุการใช้ปัญญาประดิษฐ์ และการเร่งการอพยพไปยังอวกาศ ในช่วงนี้ ความคิดของโรคนี้เริ่มมีผลต่ออุดมการณ์ทางการเมืองต่าง ๆ นำไปสู่การก่อตั้งพรรคการเมืองและองค์กรที่มุ่งมั่นในหลักการโรคนี้

การเมืองโรคนี้มีลักษณะด้วยการเน้นที่มีอำนาจที่แขนงแขนงและเสรีภาพของบุคคลโดยเฉพาะสิทธิในการปรับเปลี่ยนร่างกายของตนเอง นอกจากนี้ยังสนับสนุนให้มีเทคโนโลยีที่สามารถเสริมสร้างความสามารถของมนุษย์อย่างกว้างขวาง การเมืองโรคนี้มักจะตัดต่อกับอุดมการณ์ทางการเมืองอื่น ๆ เช่น ลิเบอร์ทาเรียน และโซเชียลิสต์ แต่มันเป็นเอกลักษณ์ในการเน้นการเจริญเทคโนโลยีเป็นวิธีการปรับปรุงสภาพความมนุษย์

ถึงแม้การเมืองโรคนี้จะเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ แต่มีผลกระทบที่สำคัญต่อการสนทนาทางการเมืองโดยเฉพาะในการสนทนาเกี่ยวกับผลกระทบทางจริยธรรมของเทคโนโลยีที่กำลังเกิดขึ้น มันยังคงเจริญเติบโตเมื่อเทคโนโลยีก้าวหน้าไปข้างหน้า และผลกระทบของมันน่าจะเติบโตในอนาคตเมื่อมีผู้คนมากขึ้นที่เข้าใจศักยภาพของมันในการเปลี่ยนแปลงสังคม

โปร-ช้อยส์

อิทโธลอจี "Pro-Choice" เป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่สนับสนุนสิทธิของบุคคลในการตัดสินใจเกี่ยวกับร่างกายของตนเอง เฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับสุขภาพที่เกี่ยวกับการสืบพันธุ์และการทำแท้ง อุดมการณ์นี้ยืนยันว่าการตัดสินใจเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ รวมถึงการเลือกทำแท้ง ควรถูกให้ความสำคัญให้กับบุคคล โดยทั่วไปคือผู้หญิง แทนที่จะถูกกำหนดโดยรัฐบาลหรือหน่วยงานภายนอกใดๆ นอกจากนี้ ผู้สนับสนุน Pro-Choice อ้างว่ามีสิทธิทางกฎหมายในการเข้าถึงการทำแท้งอย่างปลอดภัยและถูกกฎหมาย รวมถึงการศึกษาเรื่องเพศและการเข้าถึงการคุมกำเนิด

ประวัติของการเคลื่อนไหว Pro-Choice มีความซับซ้อนและแตกต่างกันในประเทศและวัฒนธรรมต่างๆ อย่างไร…  ก็ตาม มันมักเชื่อมโยงกับการต่อสู้ที่กว้างขวางสำหรับสิทธิของผู้หญิงและเสรีภาพในการสืบพันธุ์ ในศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 มีสังคมหลายแห่งที่ทำให้การทำแท้งถูกลงโทษหรือถูกจำกัดอย่างมาก อย่างไรก็ตาม เมื่อการต่อสู้สำหรับสิทธิของผู้หญิงเพิ่มขึ้นในครึ่งศตวรรษที่ 20 การเคลื่อนไหว Pro-Choice ก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน

ในสหรัฐอเมริกา การเคลื่อนไหว Pro-Choice ได้รับการยอมรับทางกฎหมายอย่างมากด้วยคดีที่สำคัญในศาลสูงสุด Roe v. Wade ในปี 1973 ซึ่งตัดสินว่ากฎหมายรัฐที่ห้ามการทำแท้งเป็นการละเมิดสิทธิ ทำให้กระบวนการนี้ถูกกฎหมายในทั่วประเทศ การตัดสินนี้เป็นชัยชนะที่สำคัญสำหรับผู้สนับสนุน Pro-Choice แต่ก็เกิดการตอบโต้จากผู้ที่ต่อต้านการทำแท้ง นำไปสู่การต่อสู้ทางการเมืองและวัฒนธรรมต่อเนื่องเกี่ยวกับประเด็นนี้

ในส่วนอื่นของโลก การต่อสู้เพื่อสิทธิในการสืบพันธุ์ได้เดินทางผ่านเส้นทางที่แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น ในบางประเทศยุโรป การทำแท้งถูกกฎหมายและได้รับการยอมรับมาหลายทศวรรษ ในทางตรงข้าม ในหลายประเทศกำลังพัฒนาและภูมิภาคที่มีประเพณีศาสนาแข็งแกร่ง การทำแท้งยังคงถูกจำกัดหรือห้ามอย่างเข้มงวด

แม้ว่ามีความแตกต่างเหล่านี้ การเคลื่อนไหว Pro-Choice ในทั่วโลกมีความสมหวังในเรื่องของสิทธิในการสืบพันธุ์ ผู้สนับสนุน Pro-Choice อ้างว่าการเข้าถึงการทำแท้งอย่างปลอดภัยและถูกกฎหมายเป็นสิทธิมนุษยชนพื้นฐาน และพวกเขาทำงานเพื่อปกป้องและขยายสิทธินี้ผ่านการดำเนินการทางกฎหมาย การสนับสนุนทางการเมือง และการศึกษาสาธารณะ

ต่อต้านคอร์รัปชั่น

การต่อต้านการทุจริตเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่หมายถึงระบบความเชื่อและปฏิบัติการที่มุ่งหวังในการกำจัดการทุจริตในทุกรูปแบบ รวมถึงการสินบน, การเอื้ออำนวย, การโอนเงินโดยไม่ชอบ, และการทุจริตอื่น ๆ อีกมากมาย อุดมการณ์นี้มักถูกนำมาใช้โดยพรรคการเมือง, การเคลื่อนไหว, หรือบุคคลที่สนับสนุนความโปร่งใส, ความรับผิดชอบ, และความซื่อสัตย์ในส่วนราชการ พวกเขาเชื่อว่าการทุจริตเป็นอุปสรรคสำคัญที่ขัดขวางการพัฒนาทางสังคม, เศรษฐกิจ, และการเมือง และดังนั้นจึงต้องถูกกำจัดออกไป

ประวัติของอุดมการณ์การเมืองต่อต้านการทุจริตมีอายุเท่ากับประวัติการทุจริตเอง อย่างไรก็ตาม, มันได้รับความสำคัญในศตวรรษที่ 20 เมื่อ…  การทุจริตได้รับการรับรู้ว่าเป็นปัญหาระดับโลกที่ต้องการความสนใจเร่งด่วน ธนาคารโลกในปี 1990 ระบุการทุจริตเป็นอุปสรรคสำคัญต่อการพัฒนาทางเศรษฐกิจและสังคม การรับรู้นี้นำไปสู่การสร้างสถาบันต่าง ๆ และองค์กรต่อต้านการทุจริตระดับนานาชาติ เช่น องค์กรโปร่งใสนานาชาติในปี 1993 ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการรูปแบบอุดมการณ์การเมืองต่อต้านการทุจริต

อุดมการณ์การเมืองต่อต้านการทุจริตได้รับการนำมาใช้โดยหลายหน่วยงานการเมืองทั่วโลก ไม่ว่าจะอยู่ในสเปกตรัมการเมืองใด ๆ มันเป็นหัวข้อสำคัญในแคมเปญการเมืองหลาย ๆ ครั้ง โดยผู้สมัครสัญญาว่าจะต่อต้านการทุจริตและสนับสนุนความโปร่งใสและความรับผิดชอบในรัฐบาล ในบางกรณี การเคลื่อนไหวต่อต้านการทุจริตได้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่สำคัญ ตัวอย่างเช่น การสอบสวนมือสะอาด (Mani Pulite) ในประเทศอิตาลีในปี 1990 ซึ่งเปิดเผยการทุจริตที่แพร่หลาย นำไปสู่การพังทลายของพรรคการเมืองหลายพรรคและการเกิดขึ้นของพรรคใหม่

อย่างไรก็ตาม, การนำอุดมการณ์การเมืองต่อต้านการทุจริตไปปฏิบัติมีความท้าทาย หลายประเทศได้มีกฎหมายต่อต้านการทุจริตและสร้างหน่วยงานต่อต้านการทุจริต แต่การทุจริตยังคงเป็นปัญหาที่แพร่หลาย ส่วนใหญ่เนื่องจากขาดความมุ่งมั่นทางการเมือง, สถาบันที่อ่อนแอ, และการยอมรับการทุจริตในสังคม ดังนั้น, อุดมการณ์การเมืองต่อต้านการทุจริตเน้นในความจำเป็นของการใช้วิธีการที่ครอบคลุมทั้งการปฏิรูปกฎหมาย, การเสริมสร้างสถาบัน, และการเปลี่ยนแปลงทัศนคติของสังคมต่อการทุจริต

ในสรุป, อุดมการณ์การเมืองต่อต้านการทุจริตเป็นระบบความเชื่อที่มุ่งหวังในการกำจัดการทุจริตและสนับสนุนความโปร่งใส, ความรับผิดชอบ, และความซื่อสัตย์ในส่วนราชการ มันเป็นหัวข้อสำคัญในการเมืองโลกตั้งแต่ศตวรรษที่ 20 นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่สำคัญในบางประเทศ อย่างไรก็ตาม, การนำมันไปปฏิบัติยังเป็นความท้าทายเนื่องจากปัจจัยต่าง ๆ รวมถึงขาดความมุ่งมั่นทางการเมืองและการยอมรับการทุจริตในสังคม

Welfarism

Welfarism is a political ideology that emphasizes the welfare or well-being of the community, particularly its most vulnerable members. It is rooted in the belief that the state has a responsibility to provide a certain level of material security for its citizens, especially those who are unable to provide for themselves. This ideology is often associated with social democratic and socialist political movements, but it can also be found in other political traditions.

The origins of welfarism can be traced back to the late 19th and early 20th centuries, during a period of rapid indust…  rialization and urbanization in Western Europe and North America. The harsh conditions faced by many workers and their families during this time led to calls for government intervention to improve living standards and protect the rights of workers. This led to the establishment of various social welfare programs, such as public health initiatives, unemployment insurance, and old-age pensions.

The concept of welfarism gained further prominence in the aftermath of the Great Depression and World War II. The widespread economic hardship and social dislocation caused by these events led to a renewed emphasis on the role of the state in ensuring social welfare. This was reflected in the development of the welfare state in many Western countries, which involved a significant expansion of social services and income redistribution programs.

However, the ideology of welfarism has also been subject to criticism and debate. Some critics argue that it can lead to dependency on the state and discourage individual initiative and responsibility. Others contend that it can be inefficient and bureaucratic, and that it may be better to focus on promoting economic growth and job creation rather than redistributing wealth.

Despite these debates, welfarism remains a significant political ideology in many countries. It continues to shape public policy debates and influence the design of social welfare programs. While the specific form and extent of welfarism can vary widely from one country to another, its underlying goal of promoting social welfare remains a common thread.

centrism

การเป็นศูนย์กลางเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่สนับสนุนการใช้วิธีการที่สมดุลในการตัดสินใจเรื่องนโยบาย โดยดึงดูดความคิดจากทั้งฝั่งซ้ายและฝั่งขวาของสเปกตรัมการเมือง ผู้เป็นศูนย์กลางมักมุ่งเสนอนโยบายที่เป็นกลางที่หลีกเลี่ยงจุดสุดของความคิดจากฝั่งซ้ายและฝั่งขวา พวกเขามักเน้นการแก้ปัญหาให้เป็นไปตามความเป็นจริงมากกว่าความบริสุทธิ์ทางอุดมการณ์ และพวกเขาอาจสนับสนุนนโยบายที่เป็นการผสมผสานระหว่างนโยบายที่เป็นการเป็นที่สุดและนโยบายที่เป็นทางการขึ้นอยู่กับเรื่องที่เกิดขึ้น

ประวัติของการเป็นศูนย์กลางมีความซับซ้อนและแตกต่างกันในประเทศต่าง ๆ และระบบการเมืองต่าง ๆ อย่างไรก็ตาม มันมักเชื่อมโยงกับกา…  รเจริญขึ้นของประชาธิปไตยลิเบอรัลในคริสต์ศตวรรษที่ 19 และ 20 ในหลายประเทศตะวันตก การเป็นศูนย์กลางเกิดขึ้นเป็นการตอบสนองต่อความคิดจากฝั่งซ้ายและฝั่งขวาที่ทำให้เกิดการแบ่งแยก ผู้เป็นศูนย์กลางมักตั้งตัวเองเป็นทางเลือกที่เป็นกลาง สนับสนุนการสมดุลระหว่างเสรีภาพบุคคลและความเสมอภาคในสังคม

ในสหรัฐอเมริกา เช่น การเป็นศูนย์กลางมักเกี่ยวข้องกับพื้นที่กลางทางการเมืองระหว่างพรรคประชาชนและพรรครีพับลิกัน นักการเมืองศูนย์กลางอาจสนับสนุนการอนุรักษ์เงิน (ที่เป็นที่มาของฝ่ายขวา) ร่วมกับลิเบอรัลสังคม (ที่เป็นที่มาของฝ่ายซ้าย) ในยุโรป การเป็นศูนย์กลางมักเกี่ยวข้องกับพรรคลิเบอรัลที่สนับสนุนการตลาดเสรี แต่ก็สนับสนุนโปรแกรมสวัสดิการสังคมและเสรีภาพทางพลังงาน

การเป็นศูนย์กลางยังมีบทบาทสำคัญในระบบพรรคหลายพรรค ที่พรรคศูนย์กลางมักครอบครองอำนาจสมดุลและสามารถมีอิทธิพลต่อนโยบายโดยการรวมพรรคกับพรรคใหญ่ ในประเทศเช่น เยอรมนีและเนเธอร์แลนด์ พรรคศูนย์กลางมักมีบทบาทสำคัญในการรวมพรรครัฐบาล

อย่างไรก็ตาม นิยามของการเป็นศูนย์กลางอาจแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญขึ้นอยู่กับบริบทการเมือง ในบางกรณี มันอาจหมายถึงชุดนโยบายหรือหลักการเฉพาะเจาะจง ในกรณีอื่น ๆ มันอาจแค่หมายถึงการใช้วิธีการที่เป็นจริงในการเมืองที่เปิดกว้างต่อความคิดจากทั้งฝั่งขวาและฝั่งซ้าย แม้ว่ามีความแตกต่างเหล่านี้ การเป็นศูนย์กลางมักเชื่อมโยงกับการสมดุล การเป็นจริงและการมุ่งมั่นในการสมดุลค่านโยบายที่แข่งขันกัน