Het Canadese ’Wacko’-drugsbeleid

Op 26 april zei de provincie dat ze wil dat de federale overheid het druggebruik in openbare ruimtes zoals ziekenhuizen, parken en bussen "hercriminaliseert". In zijn tussenkomst vanaf de vloer gaf de heer Poilievre de Trudeau-regering de schuld van de drugdecriminalisatie vorig jaar in British Columbia voor het voeden van een crisis en koppelde het aan de jaarlijkse 2.500 drugsdoden in de provincie. In het bijzonder was de heer Poilievre verontwaardigd over de verslechtering van de levenskwaliteit voor kinderen, gezinnen, ziekenhuismedewerkers en iedereen die het openbaar vervoer gebruikt. De heer Poilievre, lid van de Conservative Party, uitte zijn verontwaardiging dat Ottawa niet ingrijpt.

De oorlog tegen drugs, in de VS of in Canada, is een kolossale mislukking omdat het gericht is op het onderscheppen van de aanvoer terwijl de vraag sterk blijft. Een van de onbedoelde gevolgen van verbod, wanneer de vraag inelastisch is, is dat succes bij het aanpakken van de aanvoer de illegale narcoticabusiness winstgevender maakt. Kartels corrumperen de wetshandhaving, huren smokkelaars in en kopen wapens, kleine vliegtuigen, wegwerpsonderzeeërs en hoogwaardige apparatuur. Arme democratieën met zwakke instellingen zijn niet opgewassen tegen goed gefinancierde georganiseerde misdaad.

Legaliseerders willen het geld uit de business halen. De matigheidsgroep betoogt dat het opheffen van het verbod het gebruik zal doen toenemen. Decriminalisatie is aangeboden als een middenweg om te voorkomen dat verslaafden naar de gevangenis gaan waar ze hun probleem…   waarschijnlijk niet zullen overwinnen. Maar het doel van decriminalisatie is belangrijk. Als het alleen maar is om het gebruik goed te keuren, kan het de zaken erger maken.

Tijdens een bezoek aan Vancouver in 2007 zag ik de schadelijke effecten van een provinciaal drugsbeleid dat heroïnegebruikers hielp om drugs met schone naalden te injecteren en ervoor zorgde dat niemand hun verslaving zou "beoordelen". Destijds was door de overheid gesponsorde Insite, in de Downtown East Side van de stad, de enige legale injectie kliniek in Noord-Amerika. De stoepen voor de kliniek waren "bezaaid met verslaafden", schreef ik in een column met de titel "Canada's Schietgalerij". "Voor blokken in beide richtingen zag alle mensheid er ziek, getekend, verarmd en verslagen uit. In de somberheid van een druilerige, met wolken bedekte zondagochtend, had ik het gevoel dat ik een van Dante's innerlijke kringen van lijden was binnengegaan," waar staatsmiddelen werden gebruikt om persoonlijke vernietiging mogelijk te maken. De dingen zijn erger geworden onder decriminalisatie.